Tersane kitabının üçleme olması beni okurken rahatsız etmedi. Diğerlerinden bağımsız olduğu olay akışında ve yazarın karakterlere bahşettiği izlenimlerden aşikardı. Santa Maria’daki ekonomik, siyasi, kültürel vs.problemlerin izdüşümü karakterlere açıkça yansımış Onetti ise Tersane kitabında bu izdüşümlerin yarattığı etkileri psikolojik,ruhsal yani daha çok manen okurlara göstermeye çalışmış. Herkes hem kendini hem de birbirini bir şekilde aldatıyor. Konu yerel bölgeyi ele alsa da bence evrensel bir metindi. Konunun evrenselliği de ben evrenselim diye bağırmıyor. Biraz diğer edebiyatlarla da haşır neşir olmak gerek, karşılaştırabilmek için. Kolay bir metin değildi bence. Metinde hakim olan bir diğer şey ise karamsarlık, melankoli durumu idi. Puslu kitapları çok seviyorum. Her şeyin mükemmel olmadığı, gerçeğin bilinip sesli söylenmediği, yazarın yarattığı karakterlerin haleti ruhiyesi ile karakterlere bu misyonu okura geçirmesini sağlayan kitaplardan haz alıyorum. Fakat Tersane de her ne kadar hissettirilmiş olsa da istediğim tat yoktu. Bu anlamda vasattı. Tam bir kafkaesk roman değildi. Esintileri vardı. Onetti de dikkatimi çeken Tersane’nin ana temasından çok kurgusu oldu. Yani ortada evet bir kurgu var bu açık, kurguda kurgu kişiler de var fakat bu kişiler soyutlanmış. Bunu okumak enteresandı. Buna odaklandığım için sanırım üçleme olması geri planda kaldı. Bu kitaptan yaptığım çıkarımla da üçlemenin diğer iki kitabının da birbirinden bağımsız olacağını düşünüyorum. Betimlemelerin fazlalığı beni okurken yoran tek şey oldu. Gereksiz bulduğum çok betimleme vardı. Kitabın sonundaki kısa yazar bilgisi de çok hoşuma gitti. Bilhassa da bunu başta okumak istemezdim açıkçası. Önsözleri de okumayı hep sona bırakırım çünkü elle tutulur önsözlerin olmadığı kanaatindeyim.

TersaneJuan Carlos Onetti · Alef · 201551 okunma

·

48 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Begüm Değer