Hans Fallada ile tanışma kitabım olan "Ayyaş"; yazara başlamak adına isabetli 1karar sanırım kitabın otobiyografik özellikler taşımasıyla da, zira kendisi de alkol ve uyuşturucu bağımlısı olup 1944 yılında 3çocuk sahibi olduğu eşi Anna Issel’in kafasına silahla vurduğu için 4 ay hapiste kaldı ve boşandı. Bu sıkıntılı günlerde Naziler’in Yahudi karşıtı roman siparişine karşılık yazdığı özyaşamöyküsel romanı Der Trinker’i (Ayyaş) 1944 yılında bitirdiğinde savaşın sonu gelmişti ve Naziler yeniliyordu, hatta gençlik döneminde arkadaşı ile girdiği düelloda arkadaşını öldürüp tutuklanır ve daha sonra psikiyatri servisine kaldırılır ki "Ayyaş"; kitabının taslağını bu kısımlar oluşturuyor... ~...Ah, bizler zavallı insanlarız. Küçük nedenlerle başlamıştı her şey. Ben dolapta unutulmuş 1şişe kırmızı şarapla atmıştım bu yaşama ilk adımlarımı. Kötü1anımda çıkıvermişti karşıma. Mutlaka onun için de kötü1rastlantı her şeyin başlangıcı olmuştu... İşte, önemsiz1şey büyür, gelişir, bizi içine alır ve daha da büyür; ta ki biz altında kalıp ezilene dek...~ Kitabı tek günde bitirebilirdim okadar akıcı ama yazdığı tüm durumlarla beni sorgulattiği için 1gunden fazla oldu bitirme sürem :-))))) Kitabın başında alkol üzerine verdiği bağımlılık benim hayata dair sorgulamam oldu, herşeyin fazlası zarar olduğu gibi hayatta, ne kadar evrensel 1durum dedim hayatta bağlandıklarımiz düşünülünce olmasa da yaşanıyor 1yerde kabullenebilirsek ama bağımlılığımız her sıkıştığımız durumda geçmeyen yara gibi... Kitabın 1 de hastane bölümü var ki sadece kitaptaki ana karakter beni etkilememiştir yan karakterlerde verdiği mesajlarla ve anlattığı olaylarla yine kitabın en etkileyici kısımları oldu benim için, her defasında hastaneden parmaklıklar ardındaki sonsuz dediğimiz doğada kısıtlandığımız ( sanki bu günler gibi çok etkileyiciydi kendi hapsolmuşluğumuzu düşününce) ve bu durumda zaman kavramını sorguladığımız bazen hemen geçen, bazen de geçmek bilmeyen durumlarla ve her durumda ne halde olursak olalım hayata, kendimize ve çevreye yaptığımız hesaplar beni çok etkilemiştir kitapta, tüm bu hesaplar çok acımasızdı bence... Kitabin son kısmı beni epeyce sorgulatıp eşiyle konuştuğu konular ve son düşündüğü andaki rahatlama düşüncesinin tek gerçeği olması müthişti acı gerceğiyle... Kesinlikle tavsiye edeceğim yazar ve kitap mutlaka tanımalı yazarı çok sevdim okumaya devam edeceğim, herkese keyifli, huzurlu, mutlu okumalar...