Nuh Muaz Kapan: Kim, Kimin? Bu yolculukta herkes Kendinin sanıyor yolu, Kendinin sanıyor yolculuğu, Kendinin sanıyor yol türkülerini Ve yetmiyor, kendinin sanıyor kendini. Şu çok bilen, çok konuşan, Ortalıkta çok görünen insan, Kendinin sanıyor, söz gelimi, Ucundan, kıyısından işittiği, faş ettiği Şu hikayeyi, bu hikayeyi Oysa, insan kendi kendinin olsa, O çukura uzanır da yatar mı hiç? Taş, kendi kendinin olsa, Ağzını bağlayıp da susar mı hiç, Başımızda nöbet tutar mı hiç? Dağ durur mu yerinde, su kurur mu, Düşer mi ağaçtan tek bir yaprak? Gün geçer mi, geçip gider mi yıllar? Aşk yakar mı, meşk ağlatır mı Böyle tatlı tatlı, sessiz sessiz, adamı?

Kim, Kimin? Bu yolculukta herkes Kendinin sanıyor yolu, Kendinin sanıyor yolculuğu, Kendinin sanıyor yol türkülerini Ve yetmiyor, kendinin sanıyor kendini. Şu çok bilen, çok konuşan, Ortalıkta çok görünen insan, Kendinin sanıyor, söz gelimi, Ucundan, kıyısından işittiği, faş ettiği Şu hikayeyi, bu hikayeyi Oysa, insan kendi kendinin olsa, O çukura uzanır da yatar mı hiç? Taş, kendi kendinin olsa, Ağzını bağlayıp da susar mı hiç, Başımızda nöbet tutar mı hiç? Dağ durur mu yerinde, su kurur mu, Düşer mi ağaçtan tek bir yaprak? Gün geçer mi, geçip gider mi yıllar? Aşk yakar mı, meşk ağlatır mı Böyle tatlı tatlı, sessiz sessiz, adamı?

Sayfa 390 - Vadi YayıneviKitabı okudu

Yalnızlık Sanatı Cahit Koytak

37 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nuh Muaz Kapan