Karamazov Kardeşler, 
kfenomeni ile okuyacağımız klasikler seçkisinin Nisan ayı kitabıydı. İkimiz için de bir tekrar okuma oldu. Ben kitabı sanıyorum üniversite başlarında okumuştum ve hiç hatırlamıyordum. Bu klasikleri 30lu yaşlarımın sonunda okumak bence daha anlamlı oluyor.
Dostoyevski sevdiğim bir yazardır. Karamazov Kardeşler de kült eserlerinden biri. Kitap, Fyodor Pavloviç Karamazov ve üç oğlunun hayatını anlatıyor. Dostoyevski, hikayenin kahramanının Aleksey Fyodoroviç Karamazov olduğunu belirtse de, bir okur olarak ana kahramanın Dimitri Fyodoroviç olduğunu düşünüyorum.
Karamazov Kardeşler'i iki bölüm gibi düşünebiliriz. İlk 500 sayfa boyunca Alyoşa'nın manastır hayatını, yol göstericisi Staretz Zosima'yı ve ölümünü anlatıyor. Bu bölüm dini tema eşliğinde oldukça didaktik bir üslupla ilerliyor ve ben okurken oldukça sıkıldım. Keşişlerin yaşam tarzı, cenaze ritüelleri, halkın batıl inançları ve din adamlarına bakış açısı oldukça ayrıntılı anlatılıyor.
İlk 500 sayfayı geride bırakınca Karamazov Kardeşler'i hikayesini okumaya başlıyoruz bence ve olaylar da kurgu da bu noktadan itibaren akmaya başlıyor. Sonrası da su gibi okunup gidiyor. Ben sevdiğim Dostoyevski üslubunu kitabın ikinci yarısında buldum açıkçası. Ele avuca sığmaz Mitya'nın (Dimitri Fyodoroviç) babasının cinayetiyle haksızca suçlanması, diğer iki kardeşinin olaya tepkisi, Rus adalet sistemi oldukça başarılı işlenmiş.
Fyodor Mihayloviç Dostoyevski, Karamazov Kardeşler'de iyi insan olmanın önemini, topluma ve Tanrı'ya karşı görevlerimizi anlatma derdine çok fazla düşmüş gibi dursa da - hatta kitabın sonu da bu mesaj verme kaygısıyla yazılmış gibi geldi- yeniden okuduğuma memnun olduğum bir klasik eser. İlk yarısında sabrederseniz, Dostoyevski okurunu hayal kırıklığına uğratmıyor bence.
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.