Gönderi

"Annelik üzerine hep iyi ve güzel şeyler söylensin, yazılsın ya da anlatılsın istiyoruz ve bekliyoruz. Biliyorum. Çünkü, “Annelik kutsal Cennet annelerin ayaklarının altındadır Ana gibi yâr olmaz Ağlarsa anam ağlar başkası yalan ağlar Ananın bastığı yavru incinmez” Ve daha niceleri ile evrilmişiz. Anneleri eleştirmek, yadırgamak, suçlamak ya da bunları aklımızın ucundan geçirebilmek mümkün olamaz diyenler var. Biliyorum. Bir de, “Seni dokuz ay karnımda taşıdım Yemedim yedirdim İçmedim içirdim, Giymedim, giydirdim Hastalandın uyumadım başında bekledim Senin için saçımı süpürge ettim” Ve daha niceleri var ki... Sanki olması gereken bu değilmiş de, bir lütufmuş gibi bunu sunanlar ve sananlar... Kutsanmışlıkla üzerimize yıkılan, atılan bu sözler, ölü toprağı değil de ne sizce? Hepsi işte bunlar yüzünden canım anne, biricik anne... Senin yalnızlığın Senin çaresizliğin Hayalkırıklıkların Yorgunlukların Yetersizliklerin Suçlu ve pişman hissetmen Bitmeyen sorgulamaların Bitmeyen kendini yargılamaların... Oysa, Annelik bu/bunlar değil. İnsan olmak ne gerektiriyor ise annelik de onu, o kadar. Ne azı ne çoğu... Ne eksiği ne fazlası... Seni senden alan bir şey değil annelik Sana senden daha çok katan da değil... Bir çocuğa annelik etmenin doğurmakla, beslemekle ilgili olmadığını hepimiz görüyoruz, yaşıyoruz ve anlıyoruz işte... Bir çocuğu yetiştirmek için bir köy gerekir diyen atasözleri de var dünyada unutma. Sen yalnız değilsin. Kutsal da... Mükemmel de... Olmak zorunda da değilsin, Elinden gelenin en iyisini yapmaya gayret ettiğini biliyorum. Annelik bu. İnsan olmak da..."
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.