Kendimle olan savaşımı bugün de kaybettim, diyor. İşin kötüsü sebebini de biliyormuş. Sonuçta karşıdaki ( bence de artık karşıdaki ) ne iyi bir dost ne iyi bir düşman. Öyle sadece karşıda duran biri. Sebepleri bilen çözümleri de bilir nihayetinde. Eee ben de biliyorum, o da. Biliyoruz yani. İkimiz. Ayrı ayrı o ve ben. Çalkantılı ( ki aslında değil ama başka isim bulamadım bu döneme ) bir zamanda yani duygusal, düşüncesel vs vs gibi durumlarda yorum yapmayacağım demiştim. Çabuk değişen ruh halim, duygularım ağzımdan çıkan şeyler kırıcı, geri dönülmez şeylere sebep olur diye. Sonra düşündüm ki bu anlarda bile kendi duygularımı görmezden gelip başkalarının kalbini düşünüyorum. Nuray olsa çok iyisin derdi. O iyilik beni hep üzüyormuş. Ona göre bu fazla insanlar için. Belki de. Ayşegül olsa küfür ederdi. Bu şekilde hissettirenlere. Ben yine etme, olsun derdim. Sonra içi rahat etmezdi ben senin yerine edeyim derdi. Ederdi de sonra da gülerdik.Ben daha çok onun gülmesine gülerdim. İnsan boşlukta en çok arkadaşlarını özlüyor. Bu benim yeni anladığım bir şey değil elbette. Ama bu sefer daha şiddetli, sancılı gibi. Peki ben ne derdim bu duruma ? İçimin sesini duyamıyorum ki. Belki bir cevabı yoktur. Ayşegül gibi küfredip geçmek gerek belki de. Geçip, gitmek. Dün ve bugün bu düşünceler ile geçen garip günler oldu. Yüzyüzeyken Konuşuruz beni tanısa "Uykusuz ve Dengesiz " kısmını bana armağan ederdi şarkının. Uykusuz kısmı bazen olsa da dengesiz kısmı su götürmez. Her neyse dün dilek yazdım. DilekLER. Bencillik, burcumun en önemli özelliği neticede yazdım da yazdım. Kendim için güzel, mutlu, huzurlu, sağlıklı, kahkahalı, başarı dolu bir hayat diledim. Çizim yeteneğin b*k gibi olduğundan bir şey çizemedim pek. Dileklerimi yazmayıp çizersem kimse anlamaz diye üstüne açıklamasını yazdım. :)))) Kabul edecek mercilere kolaylık olsun. Biri bulup okusa uzun süre gülmekten konuşamayız. Ee dayanamadım Nuray' da gülsün istedim gece 4' te gülüyorduk :))) Bir gül, bir sinirlen, öfke dol, içinden çıkama, sarpa sarsın hatta bazen nefret et. Ciddiyim. Nefret konusunda yani. Çoğu zaman kimseden nefret edemedim ben. Nefret etmem gereken olaylar olmadı desem yalan olur. Edemedim işte. Şimdi nefret ediyorum. Bu nefret bazen bana çok zarar veriyor. Ama bu duygunun bitmesi için benim onu tüketmem gerekiyor. Bazen nefreti öfke takip ediyor. Bu birine değil aslında. Birinden nefret ediyorum desem o da eksik kalıyor. Çok öfkeliyim. Kendime. Kimseye değil. Kimse için yine kötü dileklerim yok. Herkes bu hayatta neyin,kimin eksikliğini çekiyorsa onu bulsun. Herkesin içinde kalan o " yara" ile son bir şansı olsun hatta. Tamamlansın onunla.Hayata karışsın tekrar, gülsün. Bunu tüm kalbimle istiyorum.( Bunlar kendim için istediğim dilekler değil ) Kimseye kızgın değilim, saç uçlarıma kadar kırgınım. Geçen bir şey okudum. " İstenmediğim gönülde gölgemi bile bırakmam ben " diyordu. Öyle.. Herkes rüyalarını esir alanlarla mutlu olsun. Çünkü biliyorum ki bu hayat başka geçmiyor. Zehir oluyor. Bana gelince ben hep bir yolunu buldum yine bulurum.

KafkaOkur - Sayı 59 (Mayıs-Haziran 2021)KafkaOkur Dergisi · Kafka Okur Dergisi Yayınları · 2021236 okunma

·

223 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Meltemmm