Ahmet Mithat da, tıpkı Râkım Efendi gibi, kendi kendini yetiştirmiş, hayatı zorluklarla geçmiş bir insan. Halka faydalı olma ve onları yetiştirme ve edebiyat aşkını kendi evinde basımevi yapmasından anlıyoruz; hayran kaldım doğrusu.
Halk tarafından ''anlaşılmama'' olayı da, tıpkı üslupları gibi, Gogol'e benziyor. Gogol halka öykünürdü ve ''Beni anlamıyorsunuz,'' derdi, ama yine de halkı eğitmeye çabalardı. Ölü Canlar ve diğer kitapları da bu çabanın ürünüdür. Ahmet Mithat'sa halka öykünmeden halka hizmet ediyor gibi. Sürgündense sansürü tercih etmesinin sebebi de bu. Şahsen ben Ahmet Mithat'ın kıvrak zekâsını, üslubunu ve mizah yeteneğini çok sevdim; yergilerin arasına hayat felsefesini de çok hoş yerleştiriyor. Farklı konuları işlediği diğer kitapları merak ediyorum.
İnceleme için teşekkür ederim, Ahmet Mithat'ın kısa biyografisi çok hoş olmuş, zihnine ve kalemine sağlık.