Kalbim acıdı. Oysa ben sadece kitap okumak istemiştim. En başından beri karakterlerin öleceğini bildiğim için bu kadar etkilenmem diye düşünüyordum. Yani... Kitabın ismine bakın! Sonu daha ne kadar kötü olabilirdi ki! Oldu. Mateo ve Rufus birbirlerinden çok farklı iki kişiydi ancak Ölüm Habercisi’nden öleceklerinin haberini aynı gece almışlardı. Mateo genç bir anne olan en yakın arkadaşı ve komada olan babası dışında kimsesi olmayan yalnız bir gençti. Öleceğini öğrendiğinde henüz 18 yaşındaydı. Rufus’un ise biyolojik olmasa da bir ailesi ve çok sevdiği arkadaşları vardı. Ölüm telefonu çaldığında sevgilisinin eski sevgilisini dövmekle meşguldü. Bu Ölüm Habercisi olayı kitap boyunca beni çok gerdi. Sürekli bana anı yaşamam gerektiğini hatırlatıyordu. Düşünsenize bir gece sizi arıyorlar ve 24 saat içinde öleceğinizi söylüyorlar. Ne yapılabilir bu durumda? Korkuyla ölümümü beklersin yoksa korkuyu unutup anı yaşamayı mı seçersin? Onlar anı yaşamayı seçti. (Gerçi daha çok Rufus, Mateo’yu buna ikna etti.) Adam Silveira’nın dili ve anlatış biçimi çok akıcıydı. Tıpkı zamanın akışı gibi... Durmadan beklemeden okuyuveriyorsunuz. Silvera’nın okuduğum ilk kitabıydı ancak duyduğuma göre diğer kitapları da kalp kırıklarıyla doluymuş. Onları da en kısa zamanda okumayı düşünüyorum. Bu kitabı atlattıktan sonra...Tabi atlatabilirsem. Kalbimde koca derin bir yara açtı çünkü. Ve kitabın ismine gelirsek, evet ikiside sonunda ölüyor “bunu bile bile okumak çok saçma” diyebilirsiniz. Ama hepimiz sonunda öleceğimizi bile bile yaşamıyor muyuz zaten. Zamana sahipsiniz ama onu durduramazsınız, bekletemezsiniz. Yine de zamanınızı nasıl geçireceğiniz size bağlı. O yüzden carpe diem arkadaşlar. Seize the day :)

Ve Sonunda İkisi de ÖlürAdam Silvera · Pegasus Yayınları · 20193,007 okunma

··

431 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

berfin