Gönderi
OH MY GOD! Diyerek girmek istiyorum konuşmaya. Serinin en iyi kitabını okudum. Aksiyonun, maceranın ve dozunda fantastiğin keyifli bir harmanıydı bu kitap.
Biliyorsunuz Kestra’nın hikayesi git gide bir yoğunluk kazanarak ilerliyor. Şimdi spoiler vermedem yorumlamaya çalışacağım. Kestra seçildiği görevi tamamlamak adına büyüsüne eriştiğinde ve bu büyü onu yozlaşma adı verilen insani duygulardan uzak bir varlığa dönüştürmeye başladığında işler karışıyor. Bir yandan ondan nefret eden kendi kanı olan Halderian halkı, bir yandan Lord Endrick ve diğer yandan dengesizliğiyle bu kitaba damga vuran Simon. Bazı noktalarda öyle çok delirdim ki tarif edebileceğimi sanmıyorum. Kestra etrafındaki herkes korumak adına bazı kararlar alırken bir yandan da içindeki yozlaşmayla savaşıyor ve Endrick’i öldürmek için plan yapıyor. Bu sırada ona yardımcı olan Loelle ve Joth var. Başlarda Joth’a karşı çok nötrdüm sonra onu bi sever gibi oldum sonrası… bir şey demek istemiyorum. Kitapta arka arkaya olaylar patlak veriyor yani kafanızı çevirseniz yeni bir aksiyon. Mesela ben kitabın sonunda olmasını beklediğim bir olayı ortalarda okudum ve sonra dedim ki, eee devamında ne olacak? İşte ters köşeyi burda yaşadım. Olaylar öyle bir hal aldı ki, Kestra’nın yozlaşmış manyak haline mi kızayım aynı zamanda bunla savaşıp kendini kaybetmemesine mi sevineyim yoksa Simon ve Harlyn’in gereksiz hallerine mi delleneyim bilemedim. Bu arada, bu unsurlar kitabı bana sevdiren şeylerdi. Ben dört dörtlük karakterler yerine hatalar yapan bunlardan ders alan karakterleri seviyorum. Sanırım bu sebepten ki ben Simon’a kızarken bile hala onu seviyorum. Kestra da 0 hatasız değildi mesela Joth ile olanlarda beni deli etti ama ona da kızmadım. Herkese bir noktada hak verdim. Ay daha konuşsam susamam herhalde o yüzden hala seriyi okumayan varsa lütfen alsın. Şiddetle tavsiye ediyorum. Hala duruyor musunuz? 9/10
·
152 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.