Yazılar ya da kitaplar hakkında üzerinden belirli bir süre geçmeden herhangi bir değerlendirme yapıldığında bazen eksiklikler bazen de abartılar ortaya çıkabiliyor. Ben de buna sebebiyet vermemek için kitabı okuduktan birkaç gün sonra kitap hakkında iki satır yazmak istedim.
Tıpkı kitaptaki hikayelerde anlatılan çocukların yaşadığı hayat gibi benim de çocukluğum, üzerinde bozkır havası taşıyan bulutların altında geçti. Bu yüzden kitabın ilk sayfasından son sayfasına kadar satırlarda geçen her olayın etkisini derince hissettim.
Cengiz Aytmatov kelimeleri o kadar güzel seçmiş ki kitabı okurken insanı içine hapsedip bu kelimelerdeki şefkati sonuna kadar hissettiriyor. Sabahın tan ışıklarından akşamın buğulu havasına kadar geçen süreye koca bir hayatı sığdırmayı başarabilen yazarın eserlerini okuduğu için insan kendini şanslı hissediyor.
Yazarın tarihteki savaşların etkilerine serzenişini, Yedigey'in yaşadıklarını, geçmişinden alıp gün yüzüne çıkararak hayatını sorgulaması, değer verdiği insanlar için nelerden vazgeçebileceğini, Nayman Ana'nın oğlu Mankurt için başta umutlanıp onu kendine döndürebilmek için, geçmişini hatırlayıp özüne dönebilmesi için verdiği uğraşları, ailelerin çocukların için beslediği umutları, siyasi olguların doğanın her köşesine anbean işleyen etkilerini.. O kadar güzel yansıtmış ki, bu satırlar hiç bitmesin istiyor insan. Hepimiz biliyoruz ki bizi çocukluğumuza götüren hüzünlü ya da şefkatli kelimelerin bulunduğu satırları ömrümüzün sonuna kadar yanımızda taşıyabiliriz.
Aralarda nabzı kontrolde tutmak için verdiği dörtlükler, insanı bozkırın derinliklerine daha da sürüklüyor. Kırsal kesimlerde vakit geçirenler çok iyi bilir, her yörenin kendi küçük dünyasında bir Greenwich Meridyeni bulunur. İnsanlar mesafeleri bu noktaya göre hesaplar. Sarı-Özek'in tren yolları gibi, dünyanın Greenwich meridyeni gibi.
Ah "Gün olur asra bedel", yazamadığım daha birçok şey var..
İyi okumalar :)
·
9 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.