Memleketimde Sakin İntihar Düşünceleri
Memleketimde sakin intihar düşünceleri,
Lavanta bahçeleri hayallerden silinmiş,
Devrim niteliğindeydi yalnızlıklar,
Zamana geç kalanlar memnuniyetsizdi,
ama;
İleri saranlar hükmen mağlup.
Tren garlarında 1960'ların burukluğu var yine,
Demiryolu çocukları artık taşlamıyordu trenleri,
Rayların üzerinden yürümüyorlar, yürümüyorlar,
Çocuklar zaten, 2000'lerden önce, daha zeyrek çocuklar.
Derede, sazan avında bir köylü, en ince yerinde neşesinin,
Soğanla ekmek arasında, vaktini traktör başında geçirirdi,
Bataklıklarda kurbağa sesleri doğa anaya ulaşırken elbet,
Karpuzu ikiye bölmek zenginlikten sayılmazdı.
Fransız öpücükleri artık bu coğrafyada romantik sayılmıyor,
Memleketime sakin intihar düşünceleri hakim,
Sarılmak bu esnada aykırı bir eylem yalnızlığa.
Yalnızlık devrimleri sessiz evlerden başlıyor,
Kapısının önünü süpüren kadınlar geçip gitmekte,
Geriye kalan paslı zaman hangimizin avcundan akmayacak ki?
Çamurlu su gibi bulanık yağınca yağmurlar,
Topraklar suya doyamıyor,
-üstündeki insanlar kaskatı olunca-.
Güneş selamsız hiç olmadığı gibi,
Karlar korkak, erimek istemiyor, kargalar suskun.
Memleketimde sakin intihar düşünceleri,
...
Dilsizlikten yorulmuş memleketim.
C. Can Keynes
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.