Eugenio Borgna'nın okuduğum ilk kitabıydı. Bu kitabı okuduktan sonra yazarın diğer eserlerini de okuma ihtiyacı hissettim ve okudum. Ruhun Yalnızlığı eseri bireyin yaşadığı ruhsal durumlar hakkında detaylı incelemeler yapan bir kitap niteliğinde. Borgna yalnızlık ve zaman üzerine de değerlendirmelerde bulunuyor. Kitaptan oldukça fazla bir şekilde alıntılar yaptım. Onların bir kısmını burada paylaşmak isterim. Zamana Dair: ***Yalnızlık ve sıkıntı zamanları İçsel yalnızlıkla, bazı durumlarda yaratıcı yalnızlıkla, kaybedilmiş olmakla birlikte daimi olarak yitirilmemiş olan insan ilişkilerine özlem olan yalnızlıkla, içsel kökenlerin sonsuz arayışı olan yalnızlıkla, insamn içini sızlatan bir şekilde kendi kırılganlığının ve umutsuzluğunun bilincine varması mahiyetindeki yalnızlıkla, kısacası, insanın ancak günlük rutin ve anlamsızlıklara kapılarak kaçmılabileceği, aksi takdirde kaderi mahiyetinde olan yalnızlıkla yüzleşildiğinde, zaman deneyimi kökten bir şekilde değişmektedir. Yalnızlığa has özel ve duygusal bileşenlerin bulunduğu büyük içsel yalnızlıkta, zaman, öznel zamanın, yaşanmış zamanın kesitleri zarar görmeden, yıpranmadan rahatlıkla akar. Zamanın anlam ufukları, tecrit durumunda olduğu gibi değildir; şimdiki zamanla, Augustinusçu anlamdaki şimdiki zamanla sınırlanmaz; karşılıklı ve sürekli olarak bir boyuttan diğerine atlayan bir çağrışım çağlayanı misali geleceğe, şimdiki zamanın geleceğine ve geçmişe, geçmiş zamanın şimdiki zamanına uzanır, baş döndürücü bir hızla yayılır. (Borgna, 2018: 39) ***Mutsuzluk zamanı Mutluluğun içsel bilincinde zaman, kum saatindeki kum taneleri gibi hızla akar ve zamanın bu kesintisiz akışını neredeyse unuturuz. Geçmişteki deneyimler unutulmaz ama acılı izlerini yitirirler: Korku ve endişelerin ortadan kaybolduğu bir geleceğe dalmışlardır ve orada, sadece üzerine gölge düşmemiş beklentiler akmaktadır. Mutluluk zamamnda, hayatın gölgelerini ve acının kaçınılmaz mevcudiyetini bilmezden gelen, sakin ve su gibi bir halde yaşanır. Mutsuzlukta, mutsuz ruh hallerinde ise; geleceği olmayan, insanı geçmişin suçlarıyla ve şimdiki zamanın, hiçbir ışık emaresi bulunmayan, kuru ve soğuk bir doku dokuyan bir şimdiki zamanın acısıyla yiyip bitiren bir zamanda hapsolunmuştur. Umut yoktur ve kişi, kendi öznelliğinin, tecrit-yalnızlığınm içine kapanıvermiştir. İnsanın artık ne kendi için ne de başkası için dilediği bir şey vardır: İçinde duygusal yankılar uyanmaz, buna yabancılaşmıştır. (Borgna, 2018: 94)

Ruhun YalnızlığıEugenio Borgna · Yapı Kredi Yayınları · 2020420 okunma

·

385 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Fatih Uyar