Beklentiye göre değişkenlik gösteren bir kitap Ezilenler. Kurgusu, kişiler, işleyiş bakımından doyurucu. Kişilerin ruh analizleri öyle bir yapılmış ki kanlı canlı karşınızdaymış gibi hissediyorsunuz okurken ki bu yönüyle tam bir Dostoyevski kitabı diyebildim ben. (Bir de Prensin lokantadaki tiradı vardı klasik Dostoyevski romanı dedirten.) Ezilenler, Dostoyevski'nin ilk uzun romanı. Öncesinden küçük hacimli romanları var hep. Sonradan yazacağı Karamazov Kardeşler, Suç ve Ceza ve Yeraltından Notlar'a ısınma gibi geldi bana. Her ne kadar sürükleyici de olsa maalesef bahsini ettiğim diğer eserleri kadar etkileyici gelmedi bana. Öteki isimli romanını okumuş, çok etkilenmiştim hemen arkasından Ezilenler bu etkiyi perçinler diye düşünmüştüm ama benim okuduğum Dostoyevski romanları arasında okurken en az keyif aldığım oldu. Kitapta; aptallıkları, gururları, aşkları, kaderleri ve kibirleri altında ezilen insanlar var. Baş kahraman İvan Petroviç, yazar. Dostoyevski, yazarlığa yeni yeni adım atmaya başlamış Vanya karakteri üzerinden kendini yazmış diye düşündürdü bana ama daha önceden karşılıksız aşk kısmına dair bir şeyler okumamıştım Dostoyevski'yle ilgili. Belki direkt Vanya-Dostoyevski bağlantısı kurmayalım diyedir. Nataşa aşık kişi, Alyoşa aptal hercai. Bu üçlünün imkansız aşkına Alyoşa'nın babası Prens ve Nataşa'nın ailesi İhmenev'ler de dahil oluyor ve tabi bir de Nelly var ki bence kitabı okurken ve okuduktan sonra gerçekten ezilmiş ve aşağılanmış olarak kabul edebildiğim tek karakter. Klasik bir pembe dizide bulunan her türlü karakter mevcut romanda ama anlatım, psikanalizler, romanın kurgusu kitabı bayağılaştırmamış. Acıklı ve sürükleyici. Kitapta en çok beğendiğim yer üçüncü bölümün sonundaki Prensle Vanya'nın lokantadaki diyaloğu. Bambaşka bir noktaya taşımış kitabı. İç çatışma, insanın gerçeğiyle yüzleşmesi, kibir, ezen olma muazzam derecede güzel bir biçimde yazılmış. Karamazov Kardeşler'deki mahkeme bölümünden beri böyle etkileyici konuşma okumamıştım. İş Bankasının çevirisiyle, yandaki masadan konuşmayı dinliyormuşum gibi hissettim, mükemmeldi. Kitabın konusu klasik olunca, bizdeki klasik sonla tamamlanır diye düşündüm, son sayfalara doğru gelişmeler de çok etkileyiciydi ama yanılttı beni, sonu çok klasik olmasa da yüksek beklentiyle okunmaması gereken bir roman. İçinizi eziyor bu anlamda amacına ulaşmış ama Dostoyevski'den beklediğim yüksek okuma zevkine ulaşamadım bu eserle.

EzilenlerFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 200818,4bin okunma

··

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ekin