Yolumu kaybetmişim eminim. Herkese, her şeye güvenip bir yola çıkmış, sonrasında yolda kaybolmuşum ben. Şimdi vardım farkına. Keşke inanmasaydım yanındayım diyenlerde. Keşke aynaya bakarak en güzel dostuma sarılsaydım. Yaşarken ölümü özlettiler onlar bana. Yanındayım diyip yarı yolda bıraktılar beni. Bir hapse mahkum ettiler beni. Gözyaşlarımı aldılar. Neden güvendim onlara ben? Onlar beni niye mahvettiler? Bakıyordum da aynada ki halime, ben çok çökmüşüm. Çok yazık etmişim içimde ki küçük çocuğa. O beni gerçekten seven tek şeydi. Ben beni seveni unutup, beni kahredenin peşinden koştum hep. Harap ettim peşlerinde kendimi. Ama arkamda hep anne diye bağıran kız çocuğunu unutarak. Hiç arkama bakmamışım ki ben. Unutmuşum onu. Oysa o masum şekilde hep beni beklemiş, saf tertemiz kirlenmeden. Ne yapmışım ya ben o çocuğa? Beni harap edenler için, onu harap etmişim ben. Güzel çocuğum özür dilerim senden. Sen sahip çıktın hep bana. Ben ne kadar seni, kalbimi unutsamda sen beni hiç unutmadın. Göğsün çiçeklerle dolu, ama soldurdum ben o çiçekleri. Ama değmez ki, onlar için seni harap etmeme değmez. Seni seviyorum küçük kız çocuğu. Hep yanımda olup, beni bırakmadığın için teşekkür ederim sana. Artık senin kıymetini bileceğim. Tek dostumun kendim olduğunu öğrendim. Aynada ki kişinin her zaman yanımda olacağını. Herkes bir rüzgar gibi geçiyor zamanla, ama ben hep kendimle kalıyorum. Her kusuru kendimde arayarak mahvettim kendimi. Ama serpildim ayna da, dedim ki; kaç kişi olacak dar günün de? Kaç kişi sarılıp yanındayım diyecek? Cevabı kendimde buldum. Tek kendime sarılabilirim, tek o yanımda olacak çünkü. Kusuru kendimde aramayı bıraktım. Umursamayı bıraktım. Benimse gelecektir zaten. Her şey anını bekler çünkü. Kendimi helak etmenin, gereksiz çabaya girmenin gereksiz olduğunu düşündüm. Kimse içimde ki çocuktan değerli değil. Özledim ona sarılmayı. O bana sarılmak için can atarken, ben sevgiyi başka kollarda aradım. Oysa sevgi kendimdeydi. Her şey bendeydi.
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.