Tolstoy'dan ilk kitabımı okumuş bulunmaktayım. Çok etkilendim gerçekten. İnsanlar olarak ölümü düşünmeden yaşıyoruz. Öleceksek neden varız bu dünyada. Mutlaka her şeyin ve herkesin bir bir amacı var bu hayatta. İvan İlyiç mesleki olarak en üst kademeye ulaşabilmiş, kendini geliştirmiş, evlenmiş çoluk çocuğa karışmış bir üst bürokrat bir savcı. Hayatın amacını gerçekleştirmiş sayılıyor mu peki? Bu mudur hayatın amacı? Aslında her şey meslek sahibi olmaktan, evlenmekten, çocuk yapmaktan ibaret değil.
İvan İlyiç mesleğini severek yapan bir adam ve çok önem verir. En üst mertebeye gelmek için en yüksek maaşı almak için yaşayan bir adam. Her zaman daha iyisini yaşamak için çalışan. Eşiyle de mantık evliliği yapan ve eşinden gün geçtikçe nefret eden bir adam. Çocuklarıyla ilgilenmeyen bir adam. İş arkadaşları öldüğünde bile nasıl öldüğünü neden öldüğünü merak etmiyorlar. Ondan boşalacak kadroya nasıl geçecekler onu düşünüyorlar. İvan İlyiç ölüme yaklaştıkça artık iş işten geçiyor. Artık ölüm kapıda. Hayatın sonu. Yaşamının bir hiç olduğunu düşünerek son nefesini veriyor. Hayatı boyunca istediği şeyler artık tek bir nefeste yitiyor. Eşi çocukları işi hepsi yalan oluyor. Bu tür adamlar için bir söz vardır: "Ne şehittir ne gazi pisi pisine gitti Niyazi"
Ne için çabalarsan çabala hayatın amacı mal mülk makam unvan sahibi olmak değildir. Bu dünyada sevip sevilmedikten sonra doğal güzelliklerin tadına bakmadıktan sonra elden ayaktan düşünce ahlanıp vahlansak da boştur.
Hayatın değerini iyi bilmek lazım. Bir meslekte çalıştığımız zaman o mesleği en iyi şekilde yapmalı ve severek yapmalıyız. Öldüğümüz zaman insanlar arkamızdan her daim güzellikle ansınlar.
Gesi Bağları şarkısında diyor ya hani Barış Manço
"Hey Allahtan korkmaz, sana bana ölüm var
Ölüm varsa bu dünyada zulüm var"
Hayatımızı her daim güzellikle yaşamalıyız. Yunus Emre'nin dediği gibi "Sevelim sevilelim bu dünya kimseye kalmaz"
İyilikle sağlıkla yapalım attığımız adım bile iyilikle güzellikle olmalı. Son nefesimizi verdiğimiz zaman pişman olmamak için İvan İlyiç gibi pisi pisine ölmemek için mesleğimizi güzellikle yapmalı, sevdiklerimizi onlara göstermeli onlara değer vermeliyiz. Her şey para şan şöhret güç değil. Çünkü insan bu dünyaya Tanrı doğmak için fazla ölümlü.
