Ah u Figan Dilber
Âh ü figân dilber senin elinden
Hasretin bağrımı ezdi eziyor
Öldür kurtulayım tatlı dilinden
Firkâtin benzimi bozdu bozuyor
Zülfün kemendiyle asıldım dâra
Düşmüşüm dertlere bilmem ne çâre
Gözün ister tenden cânım kopara
Ellerin fermânım yazdı yazıyor
Kaşların karası nutkumu bağlar
Hasretin cânımı dağladı dağlar
Kimisi gülüyor kimisi ağlar
Kimisi yolundan azdı azıyor
Sensiz durmaz ey yâr içerim yanar
Her beni görenler dîvâne sanar
Gece gündüz durmaz kadehler sunar
Dilin sâkî şerbet süzdü süzüyor
Uzakta ararken yakında buldum
Hamdolsun gönlümün pasını sildim
Usandım dünyâdan bâkaya geldim
Gönlüm şu fenâdan bezdi beziyor
Herkesin ayıbı gözüne perde
Dilber beni saldın yine bir derde
Kiminin gözü kör bilmiyor nerde
Hâlbu ki âşikâr gezdi geziyor
Ey Figâni viran çekme teşvîşi
Henüz işlemişim bir güzel işi
Pervâz edip gitti gönlümün kuşu
Muhâbbet behrinde yüzdü yüzüyor
firkat: ayrılış, ayrılık
kemend: eskide idam için boyna takılan nesne
baka: kalma işi, bakilik
teşviş: karıştırma, bulandırma
pervaz: uçuş
behr: denizle ilgili
·
72 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.