"Ben, Osman kızı Leyla, Remzi'nin karısı Leyla oldum. Bana sorsalar, sadece "Leyla" olmak isterim. 'Leyla'yla Mecnun' bile değil, düz Leyla." Leyla bizim hiç de yabancı olmadığımız biri. Üçüncü sayfa haberlerinde görüp, okumaya bile üşenip, sayfayı çevirdiğimiz, okusak bile habere vah vah deyip geçtiğimiz yüzlerce kadından biri Leyla. Bir çığlık atmış bu romanda Leyla. Yüzlerce, binlerce kadının atamadığı bir çığlık. Ya da attığı ama bizlerin duymadığı bir çığlık. Abilerinin namusu, iş yerinin namus bekçisinin tecavüzüne uğrayanı, babasının namusunu temizlemek için kendinden yaşca çok büyük bir adama sattığı bir kadın Leyla. Oysaki sadece Leyla o. Sadece Leyla olarak yaşamak isteyen kadınlardan sadece biri olan Leyla. İki farklı son var bu kitapta Leyla için. İkisi de gazete haberlerinde görüp sayfa çevirdiğimiz sonlardan. Oysa ki Leyla sadece yaşamak istiyor. Önce baba dayağından kurtulmak sonra koca dayağından... İlk aşkın verdiği acı ders, tecavüz, namus namus diye kızını satan bir baba ve son olarak alkolik bir eş. Antabus bir ilaç. Leyla'nın derman aradığı bir ilaç. Kocasını alkol aldığı için kötü zanneden içmese iyi bir insan aslındacıların ilacı. Leyla'ya derman olacak mı? Ya da bu şiddetin bir dermanı var mı? Ya da biz susanlar da ortak mıyız bu şiddete? Değişmeyen bir kısır döngü Antabus. Şimdi sayfayı çevirebilirsiniz. "Bar bar bağırıyorum, 'Ben bu adamı karakola şikayet edeceğim,yıllardır beni dövüyor,gelin şahitlik edin,' diye ağlıyorum. Birisi dedi ki, 'Kızım kocandı' Kapıyı kapattı.Öbürü dedi ki, 'Çocuğunu düşün' Kapıyı kapattı.Beri ki dedi ki, 'Olur öyle şeyler karıkoca arasında.' Kapıyı kapattı.Ben apartmandan çıktım.Kapıyı kapattım..."

AntabusSeray Şahiner · Everest Yayınları · 20193,578 okunma

·

32 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özge Şahin