Daha önce Sait Faik’in Mahalle Kahvesi isimli öykü eserini incelemiştim (bkz: yeni.1000kitap.com/gonderi/123640506), o incelemede yazdıklarımın hepsi bu eser için de geçerlidir ve ayrıca bu eserde birtakım yenilikler de kendini göstermektedir. İlk iki öykü eserinde Sait Faik daha anlaşılabilirdir, sürrealizmin izleri görülmemektedir. Fakat bu eserinde işe hayal gücü, bilinç dışı, vb. de dahil olur. Ezcümle, artık anlattıkları gerçek ve hayal arasında sıkışmış vaziyettedir. Önceki eserlerinde de hep bir coşkunluk, yaşama sevinci varsa da, bu eserinde coşkunluk ve yaşama zevkinin nirvanaya ulaştığı öyküler vardır. Fakat bunu söyledim diye Sait Faik’i alabildiğine iyimser sanmayın. Aksine yalnızlık, huzursuzluk, boşluk duygusu ağırlıklıdır bu eserinde. Peki, bir yazar veya bir insan hem yaşama sevincini hem boşluk duygusunu, hem huzuru hem huzursuzluğu, hem kalabalıklığı hem yalnızlığı nasıl aynı anda yaşar, bu mümkün müdür? Mümkündür. Yazar veya genel olarak insanlar, korkunç sıkışmışlık hissinden kurtulmak için her zaman son hamlelerini, son çırpınışlarını yaparlar. Depresyondaki insanların kendilerini iyi, hatta çok iyi hissettiği bir an vardır. Bu an, asıl yıkımdan önceki son andır. Bu andaki iyi hâlinin kefaretini sonraki evrende misliyle öderler. Bazı varlıkların ölmeden önceki son çırpınışları vardır bir de, son bir yaşama ve yaşama tutunma umuduyla. İşte yazarın hissiyatı da böyle bir şeydir. Yazarın bu durumunu tahlil eden Fikret Ürgüp şöyle diyor: "Korkunç bir yalnızlık, huzursuzluk, barışsızlık içinde sadece sevgi onu ayakta tutuyor." Bir gün bu tahlilini Sait Faik’e açar, gerçekten böyle mi diye sorar. Sait Faik’in tek cevabı evet olmuştur.

Alemdağ'da Var Bir YılanSait Faik Abasıyanık · İş Bankası Kültür Yayınları · 202010,7bin okunma

·

15 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özkan Eken