Görünüm
Türkülerim olsun diye daha bir özgün,
Müneccimler gibi yatsam altında göğün,
Hem düş kursam, çan kulelerine komşu hem,
Rüzgarda görkemli seslerini dinlesem.
Ellerim çenemde, çatı katından, güm güm
Çalışıp işleyen atölyeyi görürüm;
Bacalar, kuleler, kentin o serenleri,
Uçsuz bucaksız gökler, sonsuzluk benzeri.
Ne güzeldir, doğarken, sislere karışık
Gökyüzünde yıldız ve pencerede ışık,
Kömür dumanları havaya yükselirken,
Aydan aşağı soluk bir büyü gelirken.
İlkyazları görürüm, yazları, güzleri;
Derken usul karlarla örtünce kış yeri,
Kapatırım panjuru, perdeyi gider de,
Sırça saraylarımı kurarım içerde.
Gözlerimden öyle mavi ufuklar geçer,
Bahçeler, mermerde şakıyan fıskiyeler,
Öpüşler, sabah akşam kuşların ezgisi,
Ve dupduru, tertemiz bir çocuk sevgisi.
Fırtına çarpsa da bütün gücüyle cama,
Güzelce yaslarım da alnımı sırama
Dalarım zevkine tam özlediğime eş
Bu İlkyaz yaşamanın, bağrımdan bir güneş
Çıkarmanın, ve harlı düşüncelerimden
Ilıcık bir ortam yaratmanın yeniden.
Sayfa 77 - Türkiye İş Bankası Kültür
·
25 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.