sevsem sana yazık, sevmesem incinirsin...
ey en nâzende gûfte ...!
sevsem sana yazık, sevmesem incinirsin...
...
İnsanlara kendimi anlatmaya çalışmaktan yoruldum,
niyetimin kötü olmadığını,
kasten yapmadığımı,
hata yaptığımı anladığımda pişman olduğumu,
benimde herkes gibi yanlış yapabileceğimi,
elimden gelmediğini
mecbur olduğumu,
Benimde duygularımın olduğunu,
inanın anlatmaktan yoruldum.
ve şimdi anlatmayı bırakıyor, susuyorum..
Herkes evet evet herkes, yanlızca bir benlik içinde yüzmekte,
hiç kimse, bir diğer cân ne hisseder,
ne düşünür,
üzülür mü,
acı mı çekiyor ? düşünmemekte…
Birbirimize ne kadar zarar veriyoruz farkındamısınız ?
Oysa bir zamanlar beni en iyi o anlar dediğiniz kişi dahi sizi, anlayamamışsa..
Varmıdır acep bir çaresi, bu debelenip durduğum hayat girdabından beni çıkmaya mâlik…
Elim kolum kırık,
geç açtım, erken soluyorum !
ve ben bu gidişi durduramıyorum...
evet bekledim, evet hiçbir insanın bir insanı beklemediği kadar bekledim.
benim yüreğim temiz,
hatalarım olsa da diyebilirimki sana;
ben en saf halimle severim,
severdim seni,
sever idim,
sevdim...
bak şimdi " Amin Maalof'un Doğunun Limanları" kitabını açtım
okudum, okudum
ve bir noktaya gelince kalbimle satırlara dokundum
beni en iyi o anladı bugün
ve satırlar sûrete büründü
onu gördüm ,beni ayakta dipdiri tutan, son umut kırıntısını …
"Gelmemenin bir vakti yoktur.
İnsan coşkuyla beklerken ne kadar zaman geçerse, o büyük günün yaklaştığına o kadar inanır.
Bir yıl mı geçmiş?
Ne yapalım dersiniz, hazırlanması en az bir yıl sürerdi zaten.
İki yıl mı geçmiş?
Gelmesinin eli kulağındadır."
ya Cânlar ,
bu günün kitabından bu yeri size miras bırakmak istedim.
birde; son bir sitem bırakıvereceğim şarkı biterken hâzin, hâzin..
“benim heveslerim kursağımda kalmakla ünlüdür”
Vera
··
346 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.