"Görüyorum, Nihal, ikimiz aynı derecede hassas, aynı fikirleri besleyen kardeşleriz. Ben, mutfak köşelerinde, yağlı ve kirli tel dolaplarda sürünen çatlak ve neredeyse kırılacak bir kâse; sen, tavana yakın bir rafta, ipek örtülerle rutubetten muhafaza edilen, etrafı gümüş kaplı, benden daha parlak, renkli ve resimli, minimini bir kâse...
Benim içime ne doldururlarsa çatlak yerimden sızıyor ve içimde bir şey kalmıyor. Halbuki senin içine sıcak çaylar, şekerli sütler, soğuk soğuk ayranlar konur ve sen, seni dudaklarına götüren bahtiyara onları tamamıyla içirir ve yaşamak lezzetini tattırırsın."
Sayfa 37 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.