Gönderi
İlkgençlik
İlkgençlik döneminde yaşama dair farklı bir bakış açısı kazanıyor Tolstoy. İlk kez yalnız olmadığını, ailesinin bir toplumda yaşadığını, kendisiyle hiç ilgisi olmayan insanların da bir yaşamı olduğunu düşünmeye başlıyor.
Bu dönemde din konusunda kafasını karıştıran kuşkular başlıyor. Özellikle evde yaşadığı durumlar onu Tanrı'nın adaletsizliği düşüncesine sevk ediyor. İnsanın görevleri, gelecekteki yaşam, ruhun ölümsüzlüğü gibi soyut konular üzerinde çok fazla düşünüyor hatta bir süre sonra bu düşünceler kafa karıştırıcı felsefî keşifler boyutuna ulaşıyor.
İlkgençlik'te öğretmeni Karl İvanoviç'i, ağabeyi Volodya'yı daha da yakından tanıyoruz. Tolstoy'un onlar hakkında düşüncelerini okuyoruz. Yine babası ve büyükannesi hakkında düşüncelerini samimi ifadelerle anlatıyor.
Kendisi hakkında düşünceleri Çocukluk'taki düşünceleriyle hâlâ aynı. Hâlâ kendini utangaç olarak tanımlıyor ve bu dönemde hâlâ çirkin olduğunu düşünüyor. Gereksiz yere her şeye kafa yorma özelliğini ise en önemli kusurum diyerek anlatıyor.
Bu dönem boyunca kendini hep yalnız hissediyor ve en büyük zevkinin bir kenara çekilip düşünmek, gözlem yapmak olduğunu söylüyor. Tolstoy ilkgençliğini bir çöle benzetiyor ve bu dönemi daha hızlı adımlarla koşarak geçmek istiyor. İlkgençlik döneminin sonunda dostluk duygusunu tadıyor ve bu duygu onun manevî gelişimine katkı sağlıyor.
Aklıma takılan tek nokta, ilkgençlik döneminin sonuna kadar yazı hayatıyla ilgili hiçbir bilgi vermemesi. Sadece Çocukluk'ta büyükannesine yazdığı şiirden bahsediyor. Bakalım Tolstoy'un yazı serüveni ne zaman başlayacak. Keyif alarak okuduğumu ve devamını merak ettiğimi söylemek istiyorum.
Kitapla kalın.
··
221 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.