Karanlığın ve Dehşetin "Peter" Tonu
Çocuk Hırsızı'nı 
fazi ile birlikte okuduk, çok keyif aldığım bir karanlık fantastik roman oldu.
Peter Pan ilk olarak 1904 yılında tiyatro oyunu olarak sahnelendi, daha sonra 1911 yılında kitabı çıkarken, son olarak beyazperdeye uyarlandı. Brom, kitabın sonunda Peter Pan öyküsünün karanlık bir temaya “Çocuk Hırsızına” nasıl büründüğünü, kısacası kitaptaki dehşetin nasıl doğduğunu anlatıyor. Bunu yaparken de aslında şunu söylüyor, Pan’ın Varolmayan Ülke yani Neverland’ta ki oyun sevdasını dikkatle incelediğini, ölümleri ve onun bu ölümlere karşı kayıtsızlığını gördüm diyor ve devam ediyor, incelediğim ilk Pan kitaplarında bu karanlığı hissettim ve şaşırdım diyor. Kitabın yazılma aşamasının ana öyküsü olarak gördüğü karanlığı söylüyor.
Çocuk Hırsızı fantastik bir romandan ziyade insanlığın geçmişinden bugüne kadar süregelen dehşetin, açgözlülüğün, yıkımın, yağmanın, istilanın birer örneği gibi. Özellikle bağnazlığın din üzerinden işlenmesi, ortaçağda cadı diye yakılan insanların romanda Rahip tarafından benzer işkencelere maruz bırakılması, romanın gerçekliğini bir kez daha önümüze seriyor.
Peter bu hikâyede bir fark yaratıyor, çocukları ezenleri eziyor ve ezilenleri kendi diyarına getirip bir şans veriyor. Dünyada bulamadıkları kimliklerini bulmalarını sağlıyor. Elbette her şeyin bir bedeli vardır, tıpkı Peter’ın peşine takılmak gibi. Avalon’a gelen çocuklar - ya da kandırılıp- Peter’ın peşine takılan çocuklar Leydi’nin birer neferi olmaları için yetiştiriliyor. Kitabın giriş kısmında bizi karşılayan acımasızlık ve kan tüm hikaye boyunca devam ediyor.
Bir seçenek sunuyor Peter, kendi deyimiyle oyun oynamak istiyor, seni o zorlamıyor, seni zorlayan kendi hayatın, tecavüze uğraman, dayak yemen, hor görülmen, pisliğe batman, sokakta yaşaman, lanetli istenmeyen bir insan olarak yaşamını sürdürmen, işte bu sebeple Peter’ı seçiyor çocuklar, bir hiç olmaktansa, bir hayalin peşinden gitmek daha cezbedici oluyor ama bilmedikleri şey, tıpkı uzun sözleşmeleri okumadan imzalamamız gibi, çocukların da gidecekleri yerdeki detaylardan bihaber olması. Ah Nick, Nick, Nick…
Son dönemlerde okuduğum en iyi karanlık ve dehşet dolu kitaplardan biriydi. En başından en sonuna kadar kitap sizi sarıyor, diyaloglar, karakterler, yaratılan ortam sizi kitabın içine çekmeye başlıyor, hem insanların dünyasını hem de Pan’ın dünyasını yani Avalon’un karanlığında dehşet dolu bir maceraya atılıyorsunuz.
Küfür dolu kitap çok okudum ama bu kadar değişik küfürleri bir kitapta ilk defa okudum, paylaştığım alıntılarda bu örnekler fazlasıyla görülmekle birlikte, arada bir sizde ağız dolusu bu küfürleri etmeye başlıyorsunuz, keyif verici olmuyor değil. : )
Örnek Alıntı 1,
“AĞZINIZA SIÇACAĞIM!”
“Ah, tam bir kaplan işte!”
“Küçük oğlanlar ağızlarını bozmamalı.”
“Bunun ağzını sıcak sidikle çalkalamak lazım.” “Kesinlikle,” diye onayladı diğer kızlar. #124767445
Örnek Alıntı 2,
“HADİ GEL!” diye bağırdı ağzından kan ve tükürük saçarak. “GELSENE, OR*SPU ÇOCUĞU!”
Şeytan olduğu yerde kaldı.
"HADİ!" diye bağırdı Nick. Kolları titriyordu. #124233185
(Bu küfürler en hafiflerinden.)
Peter’ın çocukları kurtarıp, Avalon’a getirdiğini söyledim, evet, onlara bir seçenek sunuyor, çocukların başka bir seçeneği yok, ya ebeveynleri tarafından tecavüze uğrayacaklar, ya uyuşturucu batağına saplanacaklar, ya çocuk fahişe olacaklar ya da serseriler tarafından delik deşik edilip, kaldırımın bir köşesine atılacaklar. Karanlıktan kaçıyor çocuklar, Leydi’nin diyarındaki karanlıktan habersiz olarak. Çocuklar bu kitapta çocuk değil, birer ölüm makinesi, kan döken, boğaz kesen, kılıçları tiyatral havada dans edip can alan konumda.
Kitabın başlangıcında kitapla ilgili bir uyarı yapılması bana göre mantıklı olabilirdi, bu kitabı Pan’ın hikayesini bilip, benzer bir şey sanan ebeveyneler ya da direkt alan çocuklar için pek uygun olmadığını söylemem gerek. Çağımızda, bu teknoloji de elbette, çocukların erişemeyeceği şey yok ama yazılı bir metinde böyle bir ön koruma sağlanabilir, tabii bu yayıncı için satış kaygısı oluşturacağından pek önemsememiştir. Herkes ne okuduğunu bilsin. : )
Kitabın Peter Pan’ın yeniden yazılmış versiyonu olduğunu belirteyim, elbette karanlık versiyonu, Brom bunu yaparken İskoçya peri masallarından ve mitolojisinden faydalanıyor, tıpkı Tolkien gibi. Konu Tolkien’e neden geldi şimdi? Her okurun kendine özgü, aa bu buna benziyor, şu şuna benziyor tarzı yaklaşımları olur, benimde oldu, nedir bunlar, hızlıca bir bakalım.
Brom kitap sonunda nelerden esinlendiğini yazsa da benim zihnimde şu benzerlikler canlandı;
1- Maldiriel adlı kılıcı, Yüzüklerin Efendisi’ndeki Narsil’e benzettim,
2- Avalon’un Kalbi olan Avallach Ağacını, Yüzüklerin Efendisi’ndeki Gondor’un sembolü Ak Ağaç’a benzettim,
3- Her şey bitmiş gibi gözükürken, gidecekleri savaştan önce Drael adlı Cin’in Peter’a katılmasını Elfler’in Miğfer Dibi Savaşı sırasında Aragorn’un müttefiki olarak savaşmaya gelmesine benzettim.
4- Leydi’nin Ormanı’na girerken kullanılan geçidi sarmaşıklar koruyor, bu girişi de Moria’ya yani Khazad-dum’a girilen kapıya benzettim.
5- Ve son olarak Ginny’nin kızları diyaloglarda beni mest ederken, konuşma tarzlarını Alice Harikalar Diyarı’ındaki diyaloglara benzettim;
Diyalog 1,
“Ölüyor” dedi kız kardeşlerden biri.
“Evet, ölümünün kokusunu duyabiliyoruz,” diye ekledi ikincisi. “Çok sürmez.”
“Zavallıcık,” dedi üçüncüsü uzun saçından bir teli parmağına dolayarak.
Diyalog 2,
“Çok kan akacak mı?” diye sordu ilk kız.
“Herkese yetecek kadar bağırsak olacak mı?” diye sordu ikincisi.
“Ve göz bebekleri, gözbebeklerini unutma ,” dedi üçüncüsü.
Bunlar benim benzetmelerim olmakla birlikte, yazarın aklının ucundan dahi geçmemiş olması pek olasıdır.
Şeytanlar, Periler, Cinler, elbette İnsanlar, bir Leydi, Cadı, Trol, Kaptan ve yobaz bir Rahip.
Kitabın baskı kalitesini beğendim, orta sayfalarda kalın kuşe kağıda yapılmış olan karakter çizimleri çok başarılı, zaten kendisi çizer olan Brom tarafından çizilmiş. İthaki’de sık sık karşılaştığımız yazım hataları yine mevcut, benim dikkat ettiğim en az on yazım hatası, harf hatası mevcut.
Çok beğendim, dehşetle okurken, ortaya saçılan bağırsaklardan, uçan kellelerden, diyaloglardan, verilen mesajlardan kısacası başlı başına bu karanlık kitaptan büyük keyif aldım.
Mutlaka okuyun, ve son söz;
“Peter gülerse herkes güler, çünkü Peter’ın gülüşü bulaşıcı bir şeydi.”
··
1.075 görüntüleme
Kaleminize sağlık. Hiç bilmediğim bir kitaptı. Peter Pan'ı yeniden okumak istiyordum. Şimdi iki kitabı peş peşe okumak istedim:)
Çok iyi kitap gerçekten, kapı gibi arkasında dururum kitabın o derece. Yakın zamanda mutlaka okuyun. :)
Murat, ben inceledim sen detaylandırmışsın. Bence değindiğin her konu birbirinden önemli. Çocuklar için bir uyarı kısmına katılıyorum öncelikle ayrıca Yüzüklerin Efendisi'ne benzettiğin kısımları şimdi senden okuyunca gözümde canlandı. Peter ve arkadaşlarının ödediği bedeller ziyadesiyle fazla, kitaba doyamadım. Bu aralar okuduğum en karanlık ama en iyi hikâyeydi. Yineleyeyim, seninle okumak da ayrı keyif. Okumak, almak isteyenlere mükemmel bir inceleme oldu canım dostum! 😍
Kısa yazarım diye başlıyorum hemen elimin ayarı kaçıyor ben ne yapayım. :) Ben okurken birçok konu gözümde canlanınca belirtmek istedim, ama dediğim gibi yazarın hiç aklına bile gelmemiş olmakla birlikte, yine editör desteği aldığını söylemesi üzerine belki diyebilirim. Son dönemde okuduğum -dehşet sahnelerine rağmen- en iştah açıcı okumalarımdan birisini gerçekleştirmiş oldum. Aynı şekilde seninle birlikte okumakta büyük keyif canım dostum, daha nice okumalara.😊
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.