Tüylenmiş öfken, için acımış
Sıkıntın çoğaltmıyor kimseyi
İzlerini siliyorsun kendini yinelerken
Hatırlamaktan göremiyorsun şimdiyi
Aldığın yaş katettiğin yola denk değil
Dünyaya bunca acımasız gözlerin
Kendine kapalı bir tek,
Olgunlaşmadan çürüdüğünü bilmiyorsun.
Sayfa 90 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.