(İki ay önce harika bir deneyim sunmuştu bana CdB. Gündeme gelmişken düşüncelerimi de bırakayım istedim.) Kelimeleri nasıl seçeceğimi bilemiyorum. Övgüler, methiyeler dizmek dilime varmıyor. Ne desem az kalacak. Lirik, şiirsel, romantik ve zarif bir dil… o kadar tempolu ki bir süre sonra koşturuyormuş hissine kapılıyorsunuz. Dostoyevski’den bile daha aşağılık bir yazarsın sen Edmond Rostand. Tek bir kitapla nasıl olur da Shakespeare gibi bir dahinin tüm tiyatrolarına meydan okuyabilecek bir eser çıkartırsın? Kitap metaforlarla, kinayelerle ve daha birçok muhteşem detaylarla dolu. Cyrano de Bergerac; gürültücü, gururlu, korkusuz, kahraman. Koca bir buruna sahip olduğunu da unutmamak gerek. Kimsenin burnuyla ilgili espriler yapmasına mahal vermez, bizzat kendisi o kadar çok büyük burnunu aşağılar ki uzun ve muhteşem tiradıyla karşısındakini yerin dibine sokmaktan beter bir halde bırakır. Zaten burnun kendisi de metaforlardan biridir. Kafiyeli dilin hortumunda sürüklenirken Türkçenizin bozulmamasına dikkat edin. Yazıyı yazarken birkaç kez kaptırıp şiir yazma zorunluluğunda hissettim. İkiyüzlülüğe ve soyluların yüksekten bakan bakışlarına asla boyun eğmeyen bir başkaldırıdır Cyrano. Ne lafını, ne de kılıcını esirger. Fakat aşk konusunda cesaretsizdir. Bir kılıçla çarpışmaktan korkmaz. Birinin ona kılıç doğrultması, onu keyiflendirir. Ama aşk onu kılıçsız bırakır. Çırçıplak soyar ve kalabalığın ortasına fırlatır. İşlenen aşkı anlatmak istemiyorum. Hayır. Yapamam. Ben, Edmond Rostand kadar iyi anlatamam. En az sivri burunu kadar sivri dile sahip gürültücü dostumuzun hikayesine ortak olursanız, Cyrano’nun büyük burnuna kaçamak bir bakış atmayı bile aklınızdan geçirmeyin.

Cyrano de BergeracEdmond Rostand · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20171,013 okunma

·

80 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

K