Hiç tanımadığınız birinden zengin mi zengin kitaplarla dolu bir kitap evi size miras olarak bırakılsaydı ne hissederdiniz? Hayali bile son derece heyecan verici bana kalırsa. İşte Enis Batur eserinde tam da böyle bir durumdan söz ediyor. Bizzat kendisine hiç tanımadığı ve adının dahi söylenmediģi birinden miras olarak kalan kitaplarla dolu bir ev, yakınında da küçük bir okuma kulubesiyle karşılaşınca hissettiklerini, kararsızlıklarını ve yaşadığı güzelliklerin yanında sorunları paylaşıyor eserinde okuyucuyla.
Kitap Evi, sadece iki kelime ama içinde ne zenginlikler barındırıyor sevgili okur. Hele ki bu kitap evi sağlam bir koleksiyoncu tarafından uzun bir süreç içinde oluşturulmuş nadide baskıları barındırıyorsa bünyesinde. Kitap Evi'ndeki zenginliklerin yanı sıra okumak ve okuyucu unsurlarına dair birtakım ayırt edici özelliklere de yer verilmiş. Kitabın sayfalarını çevirirken her sayfada ben olsam ne yapardım diye düşünmekten alamadim kendimi. Zira böylesine kıymetli bir emaneti yere göğe sığdıramaz insan. Bunun yanı sıra, ilim aşkıyla tutuşan ve kendisine kalan mirasla bir sürü kitap satın alan Kâtip Çelebi geldi aklıma. Kitap sevgisi nelere kâdir! :)
Enis Batur'u ilk kez okuyan biri olarak tarzına hayran kaldıgımı söyleyemem. Konunun gerçekçi olması ve bu doğrultuda ele alınması güzel bir yön fakat cümlelerin çoğunlukla uzun ve karmaşık bir şekilde sunulması zihni bulandırıyor. Ayrıca Kitap Evi'ne dair pek çok sorunun cevapsız kalması ve eserin sonunun da fazlasıyla müphem bırakılması hoşuma gitmedi. Böylesine güzel bir malzeme çok daha farklı unsurlarla zenginleştirilebilirdi. Umarım hepimize bu tarz güzel miraslar kalır diyerek keyifli okumalar diliyorum. :)
