Sayfa 80'deyim: 1Q84'ü yıllar önce okumuştum. Evet o tuğla gibi kitabı. Hatırladığım çok akıcı olduğu ama ağırlığıyla beni perişan ettiği. Her neyse, okudukça not alıcam buraya. İnsan unutuyor yoksa. Murakami uzun uzun yazmayı seviyor, buna artık eminim. Ama yormuyor. Mesela hiç okuma yapmayan biri rahatlıkla okur. İlk sayfalarda meraklandırma huyu da güzel. Sanırım Japon olduğundan, biraz duygusuz. Soğuk belki de. Gene bu kitap da mistik yollara açılacak gibi. Açıkçası keyifle okuyorum. Ama düşünüyor insan; zor bir kitap değil öyleyse neden iyi? Sf: 242:: 230'larda anlatıya merak unsuru ekleniyor. Ve hız kazanıyor. Ben nefret edecek bir karakter buldum bile. Noboru Vataya. ( Karısının abisi ) sf: 630:: İnsan şaşırıyor. Bunca sayfa okudum ama altı çizilecek çok az yer vardı. Fakat buna rağmen oldukça iyi. Gözüm kapalı tavsiye edebilirim. Olay okurlarına da hitap ediyor nitelikli okura da. Yani kimseyi kırmamış. Bunu yapmak kolay değil. sayfa 740: Ne kitaptı ama. Kitap hakkındaki videom: youtu.be/ohPHiiWbNFQ

Zemberekkuşu'nun GüncesiHaruki Murakami · Doğan Kitap · 20122,417 okunma

·

2.031 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.