Dursun, bozkurt başlı, mavi Göktürk bayrağını taşıyordu. Ne marşlar, ne ardındaki kalabalık, ne balkonlardan, pencerelerden üzerlerine atılan çiçekler... Hiçbir şey duymuyor, hiçbir şey hissetmiyordu. Baharın ilk pembe gülleri, mavi bayrağa çarpıp yere düştü. Dursun görmedi. Sanki İlteriş Kağan, ilk kez çekmiş kurt başlı mavi bayrağı. Çin boyunduruğunda çözülmüş, dağılmış ulusunu, yeniden birleşmeye çağırıyor. Gönlü yüceliyor Dursun'un, mavi bayrakla mavi göğe. İlteriş Kutluk Kağan'a doğru. Artık ayakları asfalta basmıyor, başı önünde, bakışları yerde değil, dimdik ileri bakıyor; gördüğü, ülküsünün pırıltısı. Bu pırıltının içinde eriyor. Mavi bir ışık oluyor.
Sayfa 154Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.