İİ-LO-Vİ
-Tiyekleri koparmaya geldiklerinde kendini fazla belli etme sakın. Varsa ufak bir yaprağın altına doğru bük belini.
-Neden büyük bir yaprağa sığınmamalıyım hem beni daha iyi saklamaz mı?
-Onlar hep büyüklere gözlerini dikerler. Hem yarın bir gün yaprakları toplamaya geldiklerinde altına saklandığın küçük yaprak onlara yaramayacağı için seni farketmezler. Eğer kendini korumak istiyorsan onların dokunacaklarına sığınma. Saklandığın küçük yaprak kalınlaşıp damarları sertleşene kadar onlar çoktan yapraklardan heveslerini almış olurlar. O zamana kadar da kimse sana dokunamaz.
- Peki ben hep böyle koruk olarak mı kalacağım asma kuşu? Aynı asmada sekiz koruğuz, hepimizi örtecek yaprak var ama ya arkadaşlarımı farkederlerse?
- Sen de büyüyeceksin. Aynı dalda yetiştiklerin gibi sen de bir dirmit olacaksın. Hepiniz güneşe bakıyorsunuz ama bazılarınız onu yeterince göremiyor, çünkü doğduğu dal güneşe dönük değil. Bak şu iri koruğu görüyor musun? Doğuştan şanslı, güneş hep üzerinde. Onun moru ile senin morun aynı olmadığında sakın şaşırma. Yukarıdaki koca yaprağı koparmayı unuturlarsa kuzeye bakan daldaki arkadaşın da önce teşekkür ettiği sığınağına, güneşini engellediği için kızmaya başlayacak. Birbirlerine dostken bir anda düşman kesilecekler. Senin doğduğun dalda olmayı dileyecekler belki örtünü üzerlerine çekmeye çalışacaklar. Onlarla aynı asmada yetişeceksin, aynı damarlar sizi besleyecek ama büyüdüğünüzde birbirinizden çok farklı olacaksınız. Bir gün bu asmadan ayrı düşeceğinizi unutma sakın.
-Yeşilden mora döneceğim için çok heyecanlıyım. Şimdi gelenler uzaktan tadım hakkında kötü şeyler söylüyorlar. Bazı ihtiyarlar acılı koruk suyundan bahsediyor ama ben tatlanmayı çok isterim. Güzel ve tatlı olmak çok iyi değil mi? Arkadaşlarımdan ayrılacağıma üzülüyorum ama bu daldan da çok sıkıldım. Keşke çekirdeklerim yerine ayaklarım olsaydı. O zaman onların evlerine gider, perdelerinin arasından ne yaptıklarını izlerdim. Hem belki sen gündüzleri izliyorsundur onları, yanıma hep akşam geliyorsun. Söylesene onların perdelerinin ardında ne var?
- Onların perdelerini kaldırmak zordur, benim kanatlarımın gücü yetmez. Hep akşam geliyorum çünkü yolumu bulmak için takım yıldızlarına ihtiyacım var. Yoksa kaybolurum ve seni bulamam. Hem zaten sen olgunlaştığında ben Afrika'da olacağım. Oysa senin rengini izlemeyi ne kadar isterdim...
- Birbirimizi bir daha göremeyecek miyiz yani? Hem bu bağdan, arkadaşlarımdan hem de senden ayrılacağım demek. Kurursam beni sana gösterirler mi? Ya beni yerlerse?
- Bir gün gelip seni de dalından koparacaklar. Belki küçük bir kızın dudaklarıyla buluşacaksın. Belki seni saklamak için ezmek isteyecekler. Ve bir gün mutlaka seni çok incitecekler. Canının acısını beyaz toprakla iyileştirmeye çalışacaklar. Zamanla acıların da dönüşecek, hissetmeyeceksin ve sonunda tadının doruğuna ulaşıp, pekmez olup akacaksın. Eğer bir çılgınlık yapar atlarsan traktöre seni şaraphaneye götürürler işte o zaman yıllarca saklanabileceğin bir şişen olur. O şişenin beline dolanan bir yazıyla adın ölümsüzleşir. Şarap şişeleri üzüm mezarlıklarıdır, tükensen bile ruhun hep o şişede kalır. Ben yaşayacağın mahzene giremem ama dolacağın kadehe konabilirim, ya da mezar şişene. Ayrılsak da bir gün, kavuşamayacağız diye bir şey yok...
- Ya içilirsem! İlle de yok olmak zorunda mıyım? Hem seninle o kadar az zaman geçirmişken, daha kanat çırpışına yeni alışmışken neden gitmek zorundasın? Sen benden daha uzun yaşayacaksın anladığım kadarıyla. Üstelik Türkiye'den Afrika'ya kaç ülke üzerinden geçeceksin. Benim için tek mucize tatlanmak mı olacak? Onlar gibi olsaydık keşke... Onların istekleriyle ömürleri ne kadar benzer...
- Koruk, dirmit, kuru üzüm, pekmez belki şarap. Hepsi birer dönüşüm. Hepsinde büyüyecek tadın. Onların damaklarına dokunursan eğer mutluluklarına dönüşeceksin. Çocuk, genç, ihtiyar... Daha doğarken ağlamaya başlarlar, karınlarını doyurmak için hep çalışmaya ihtiyaçları vardır. Bir bağda hayat bulmak için savaşlar verirler. Ömürleri hep acı içindedir. Sen dalından bir kez ayrılacaksın ama onlar her an dallardan koparılmış gibi hissederler. Her nerede değillerse orada iyi olacaklarmış gibi gelir. Onların yaprakları bile yok. Büyüdükçe tatları da azalır. Bana bakma ben her şey bitince başlarım uçmaya, kanatlarım benimle oldukça tadım yerindedir. Ama bir gün hepimiz öleceğiz. Ölüm hakkında herkesin bir fikri vardır ama kimse gerçekten ölmeden bilemez ölümü. Ölüm, yeniden doğuştur. Belki her şey yeniden başladığında, sen bir sarı asma kuşu olacaksın, ben bir dirmit. Ya da sen onlardan olacaksın, ben rüyada bir gözyaşı...
- Dönüşmek... Bunu hiç hayal etmemiştim. Sen konmasaydın bu dala hayallerim bu asmayla sınırlı kalacaktı. Dönüşüm... Demek ölmek böyle bir şey... Ama yine de şarap olma fikri daha güzel... Belki seni yine görürüm böylece öyle değil mi?
-...
(Uzaklardan)
- ii-lo-vi
- Neredesin? Nereye gittin?
-...
-...
-Şafak vakti demek...
··
404 views
Açıklama eklemeyi düşündüm ama sözlüğe bakılması daha güzel. :) Ama yazayım yine de.
ii-lo-vi: bir kuş sesi, sarı asma kuşunun.
Tiyek: Asmaların yenebilen yeni sürgünleri, google bilmiyor bence :)
Koruk: Olgunlaşmamış üzüm.
Dirmit: Genellikle Ege ve Nevşehir yörelerinde yetişen harika bir üzüm çeşidi. Aynı zamanda Latife Tekin'in bir karakteri.
Senin açılışın kadar güzel değil bence; "Ölüm Üzerine Beyhude Sohbet" bence çok hoştu. Ve çok sevindim beğenmene yazdıklarını beğeniyorum ve değerlendirmen kıymetli benim için.🍇
1 next answer
Öykü beni lise yıllarıma götürdü. Ben dirensem de öyle oldu. O omçada sınıfımı, arkadaşlarımı ve ayrılıklarımı anımsadım. Acaba asma kuşu ile tiyek tekrar buluşacaklar mı?!
Sıcacık, güzel bir öykü olmuş. Kendimi şanslı hissediyorum. Teşekkürler
Belki de buluşmuşlardır :) Ben buluştuklarına inanıyorum. Her üzümün kaderi bu, her insanın da ölmek kaderi. Hepimizin "Omça"sı farklı, elbet bir gün siz de buluşursunuz.. :) Ve asıl ben teşekkür ederim. 🍇🙂
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.