“Eylem olarak değil, ama etki olarak gerçek katil bendim”. Mary Shelley'den okuduğum ilk eser. Frankenstein'in hikayesini tam anlamıyla bilmediğimden dolayı hep merak ediyordum. Beğendiğim ve tefekküre tekrar yol açan bir eser ile karşılaştım.. Neden mi ? Frankenstein, annesinin ölümünden sonra bilime, ölümle yaşama, daha fazla merak duymaya başladı.. Derken bir proje yürütüyor ve kendi çabalarıyla, azmiyle sonradan pişman olacağı bir "yaratık" oluşturuyor. Kendisi bu olaya şaşkınlıkla ve korkunla dayanamayıp yaratığı yalnız bırakıp, kaçıp gidiyor.. Roman bu şekilde devam ediyor.. Yaratık sahibinden bir neden, bir açıklamamada bulunmasını talep ediyor.. Neden bu şekilde yalnız, kimsesiz bıraktığı için.. Her ne kadar "vahşi ve korkutucu" bir görünüme sahip olsa bile aslında içinde şefkat dolu, sevgi dolu bir ruha sahip bu yaratık.. “Ben yardımsever ve iyiydim, acı beni iblis yaptı. Beni mutlu et ki yeniden erdemli olayım. “ “Sevgili Frankenstein'im, diye haykırdı. Mutsuzluk senin kaderin mi ? “ Bu hikaye bana bir kaç noktada tekrar şükretmenin önemini ve tekrar tövbe etmenin önemini hatırlattı desem inanır mısınız ? Roman bile olsa aslında her kitap farklı bir detay, önem arz ediyor.. - İnsanların çok ön yargılı davrandıklarını hatırlattı. Sadece görüntüye önem vererek insanın iç duygu ve düşüncelerini umursamayıp hemen bir not veriyoruz kendimizce.. - Ölüm, Yaşam, Kader'de tefekkür etmek.. - Rabbim bizi en değerli varlık olarak yaratmasına rağmen, biz insanlar ona ne derecede hayırlı bir kul olabiliyoruz ? - Biz Rabbimize her ne kadar layık olamasak bile, O bizim elimizi hiç bir zaman bırakmıyor.. "Ne az şükrediyorsunuz " Mülk/23

FrankensteinMary Shelley · İthaki Yayınları · 202113,8bin okunma

·

81 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.