Umay. Umay Umay. Umay Gedikoğlu. Okuyanın ya çok sevdiği ya da hiç sevmediği o kadın. Bir edebiyat dergisinde yazıları ruhumu okşayıncaya dek ben de tanımıyordum bu ismi. Başlangıçta aşk üzerine yazan, popüler kültürün ihtiyaçlarını karşılamak üzere dergiye renk katan bir isim sanmıştım. Yanılmışım. En büyük şaşkınlığım, kendisinin 50 küsur yaşında olduğunu öğrenmemle oldu. Çünkü kafamda çizdiğim 20-35 yaşlarında, hayatın sillesini yemiş bir kadın portresiydi. Bu (belki de bazılarınıza fuzuli gelen) bilgileri vermedikçe Umay'ı anlamanın yetersiz olacağı kanısındayım. Umay Umay: Dergi editörü (Sadece Şiir: Yaşayan şairlerin şiirlerinin yayımlandığı 3 ayda bir çıkan dergi), şair, yazar. Kanser yüzünden kaybettiğimiz kıymetli müzisyen Kâzım Koyuncu ile yakın arkadaşlardı. Kâzım'ın vefatının Umay'da açtığı boşluğu ve sitemi gerek yazılarında gerekse Umay'ın şarkılarında görürüz. Evet, Umay aynı zamanda pop-rock sanatçısı ve bence inanılmaz bir sesi var. Neden zamanında Eurovision'a gönderilmedi, diye sorarım kendi kendime. (Türkiye'nin bütün Eurovision macerasını izlemiş ve dinlemiş biri olarak bu kişisel görüşüm kale alınmaya değer bence.) Yine de abarttığımı düşünenler için aşağıya linkler bırakacağım. En az birini dinlemenizi rica ediyorum. Şimdi gelelim kitaba: Bütün Güzel Çocuklar Şüpheli. Yayınevi tarafından şiir kategorisine alınmış. Fakat mektup türüne daha yakın olduğunu okuduğunuzda anlayacaksınız. Kitapta karşımıza Atilla adında bir kader mahkûmu çıkıyor. Türkiye'nin karışık olduğu dönemler. Devrimcilerin zamanı. Büyük ihtimalle Atilla da bu sebepten içeri alınmış. Atilla ve kesilen saçları... Aklımdan çıkmayan o satırlar. (Umay'ın o dönemde saçını kazıtması Atilla'dan mı yoksa Kâzım'dan (Koyuncu) ötürü mü bilemedim.) Atilla'nın mahkûmiyeti üzerinden dönemin olaylarını ve yaşadığı acıları bize hissettiriyor. Kitabı okurken birçok yerde yutkunamadım. Genel olarak hüzün, isyan ve öfkenin hâkim olduğunu söyleyebilirim. Umay'ın diğer kitaplarını okumaya geçiyor ve herkesciklere iyi okumalar diliyorum.