İncelemeyi okuyun kardeşlerim... :)
Öncelikle bu kitap Freud'un yapısal kişilik kuramında bahsettiği "id" "ego" ve "süperego" kavramlarını anlayabilmek için önerilen bir kitaptı. Yazarı argo dil kullandığı için çok eleştirilen hatta bana kesinlikle okuma boşa zaman kaybedersin diyen birçok insanın olduğu bir kitaptı.
Kitabı okumaya başladığımda ilk önce anarşik bir ortamda birkaç serserinin yaptığı suçları görüyordum. Kendi aralarında dahi otorite kavgası yaşayan bu serseriler en sonunda birbirlerine düşman oluyorlardı. Kendi ilkel hazlarını denetleyemeyen bu çocukların başı Alex sonunda ıslahevine düşüyordu.
Şunu söylemek gerekir ki seçilen senfonilerden, bakanlık sokak adlarına kadar hiçbiri tesadüf değildi. Sokak ve bakanlık adlarını gördüğümde kendimi bazı anlarda "
1984" ya da " 
Cesur Yeni Dünya " kitaplarının içinde gibi hissettiğim oldu. Kitabın adının Otomatik Portakal olması da tesadüf değil. Karl Marlx'ın sanayileşme sürecinde makinenin bir parçası haline gelen insanları tasvir ettiği "yabancılaşma" ilkesinde olduğu gibi kitabın içinde kendine yabancılaşmış, anarşizmin egemen olduğu bir toplum yapısını görüyorsunuz. İlerleyen süreçte kitabın içinde yeniden kitabı görmekte ilginç bir histi.
Kitabın içinde ince ince propagandaya, siyasete, reklamlara, dünya düzenine ve cezaevlerine yönelik eleştiriler bulunuyor. Sosyolojiye ilginiz varsa grup sosyolojisi, toplum yapısı adına birçok çıkarım elde edebilirsiniz. Keza insan psikolojisi üzerine de ilkel duygularından arındırılmış, özgürlüğü, seçim hakkı yok edilmiş bir insanın yaşayabileceği durumları göreceksiniz.
Kitabın içinde suçlu psikolojisi ve ıslahı üzerine "Anton Çehov'un 
Altıncı Koğuş " eserinde psikiyatri alanına dair eleştirilerine benzer şekilde Anthony Burgess'ın cezaevi sistemine yönelik eleştirilerini bulacaksınız. Özgürlüğün, seçim hakkına sahip olmanın OTOMATİK PORTAKAL gibi yaşamamanın değerini öğreten bir kitaptı. Keyifli okumalar.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.