istanbul'un yok oluşunu kuşların kanatlarından anlatan yaşar kemal incili. ben ki istanbul'u çok hazzetmeyen gaddar bir adam, istanbul'un yok oluşunu okurken yüreğimde bir ağrı, burnumda bir sızı hissettim. hele ki kitabın bir bölümünde bir yer var ki, yürek parçalar. çocuklardan biri meydanlardan birinde herkesi kuşlarının başına toplar ve "azat buzat cennet kapısında beni gözet!" diye bağırmaya başlar. herkes izler ama hiç kimse kuşlara tek kuruş vermez. çocuk, siz bu kuşları almazsanız hepsi ölecek, alsanıza lan! ne olur alsanız? diye yalvarır ve kalabalık dağılırken gözlerinden şıp şıp yaşlar süzülür.