İlk 100 sayfasını tek oturuşta bitirdim ve bende bıraktığı hissiyat yüzünden bir hazine bulmuş gibi sevindim, bir kitap değil sanki starbucks belgeseli izliyormuşum gibi olaylar ve anılar zihnimde bir bir canlandı. Başta kitabın erken yazılmasından dolayı tereddüttüm vardı şirket bu kadar genç iken ne yazılabilirdi, ilk gün ön yargılı olduğumu anladım, kendime kızdım ama sonra yine bir nebze baştaki ön yargım haklı çıktı kitap ilk yarısından sonra kendini sürekli tekrar etmeye başladı. Şahsi görüşüm 50-60 sayfa daha az olsa, öz bir kitap olabilirmiş. Aşağıda beni sıkan tarafları yazdım. -Ne kadar kaliteli kahve imal ettiklerini. (10 sayfada bir sattıkları kahvenin kalitesini övüyor) -Yaratmaya çalıştığı şirket kültürünü (starbucks kültürünün ne kadar çalışana dayalı olduğunu 20 30 kez okuyoruz) -Açılan yeni mağazaları hep aynı hissiyatla tanıtması ( 1. okuyuşta heyecanlanıyorsunuz, 2. okuyuşta gerçekten zor iş başarmış diyorsunuz 3. okuyuşta sanki ben zorlukları daha önce okudum diyorsunuz. 4. okuyuşta artık gına gelmeye başlıyor. Mağazaları açarken yaşadığı hissiyatı çok fazla dile getiriyor bu da tekrara bindiriyor, evet anladım müşteri odaklı mağaza kurmak istiyorsun, evet çalışanların ilk başta adapte olamadı, evet yeni bir şehre girmek zor ama yeter 10. defa aynı şeyi okutma bana lütfen) Yine de ilk yarısı için kesinlikle okunması lazım ve filtre kahve seven biriyseniz kahvenizi alarak okumanızı tavsiye ederim :)

Starbucks - Gönlünü İşe VermekHoward Schultz · Babıali Kültür - BKY · 2008341 okunma

·

332 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.