1740 yılında mektuplarının birinde şu satırlara rastlıyoruz: “Çok kötü bir gece geçirdim. Bugün de kulaklarım artık bir şey duymuyor. Her yanım ağrıyor. Bir şeyler yazmaya çalışıyorum; yazdıklarımın bir kelimesini bile anlamıyorum. Herhalde ölümüm yaklaştı; belki pazartesiye kadar yaşarım.”
Bu gerçekten acıklı hali 1745’e kadar sürer.