Gönderi
Yeniden iyi biri olmak mümkün mü?
Khaled Hosseini'den okuduğum ikinci kitap. İlk olarak bin muhteşem güneş kitabını okumuştum ve çok sevmiştim. Ağlatmıştı da. Her yerde uçurtma avcısının daha iyi olduğu söyleniyordu ama yazar nasıl daha iyi bir kitap yazabilir ki demiştim...
Uçurtma Avcısı yazarın ilk kitabıymış. Ben bu tarz savaş üstüne yazılan kitapları çok seviyorum. Bir dolu bilgi edinmemi, farklı şeyler düşünmemi sağlıyorlar ve tüm gerçekleri yüzüme çarpıyorlar.
Bu da öyle oldu.
Emir ve Hasan... Birbiriyle hiç alakası olmayan, Kabil'de yaşayan iki çocuk.
Savaş, sevgi, nefret, yaşam mücadelesi, pişmanlık ve hayat. "Hayat devam ediyor. Başlangıcı, sonu, bunalımları, sevinçleri önemsemeksizin, ağır, tozlu bir kervan gibi ilerliyor."
Kitapta bahsetmiş yazar. Hayat bir şekilde geçiyor ve biz her şeyi unutuyoruz. Ben şimdi buraya bu kitapla ve hayatla ilgili birçok gerçeği yazsam, hayatın akışına kapılacak ve benim de, sizin de zihninizden bir süre sonra silinecek.
Sadece şunu düşünmek lazım; yeniden iyi biri olmak mümkün mü?
Kitabın ilk 100 sayfası çok güzeldi. Hasan ve Emir'in çocukluğunu okumak beni çok başka yerlere sürükledi. O kısımlar hiç bitmesin istedim. Zaman atlaması olduktan sonra kitabın duygu yoğunluğunu bir anlığına kaybettiğini düşündüm ama sonra olaylarla birlikte toparladı. Kitapta eksik kaldığını düşündüğüm birkaç yer vardı ama onun dışında karakterler ve olaylarlar çok iyi yansıtılmıştı. Derin etkiler bırakacak o kadar çok kısım vardı ki...
Kitap Kabil'de geçiyor ve o yıllarda Afganistanın taliban tarafından nasıl ele geçirildiğini, savaşları, yıkımları anlatıyor. Ülkenin yıkılışını aklımda canlandırmak çok zor oldu. Üstelik bunu yaşayanların olduğunu bilmek çok daha üzücü... Günümüzde bile hâlâ bir çözüme ulaşamamış. Afganistan 40 yıldır işgal altında...
Birkaç yerde Hakan Günday'ın daha kitabını anımsadım. İkisi de aynı zaman diliminde geçiyor ve daha kitabında da Afganlarla ilgili şeyler var. Aynı zamanın, aynı olayların içinde geçen farklı karakterleri okumak tuhaf geldi bir anlığına. Sanki birbirlerinden habersiz iç içe geçmişlerdi.
Her iki kitapta da karakterlerden iz varmış gibi...
Kitaplar gerçek olayları ele alınca çok daha tuhaf hissediyorum çünkü karakterler ne kadar kurgu olsa da olaylar aynı oluyor ve o olayları yaşayan insanlar mutlaka bir yerlerde bulunuyor.
Yazabileceğim o kadar çok şey var ki. Çünkü çok şey hissettim, çok ağladım ve çok düşündüm. Ama nedense hepsini alıp bir köşeye geçip öylece susmak istiyorum. Hasan'ın, Emir'in, Sohrab'ın, Baba'nın, Ali'nin ve kitaptaki herkesin sustuğu gibi... Dünyanın sustuğu gibi.
Bazı karakterler ölünce ya da kitapta kötü olaylar olunca kızıyorum yazarlara. Ama sonra kızdığım için kendime kızıyorum. Çünkü yaşanmışlıklar üstüne yazılan kitaplar mutlaka gerçek Emir'leri, Hasan'ları ve tüm karakterleri içinde yaşatıyor. Bunu bilince de insanın içi çok ağırlaşıyor...
Hiç unutamayacağım bir kitaptı. Keşke tüm hissettiklerimi ve düşüncelerimi yazabilseydim. Herkese öneririm diyemem çünkü herkesin yüreği kaldırmaz, bundan eminim.
Yeniden iyi biri olmak mümkün müdür? Cevabını bilmiyorum. Yazar belki de bu sorunun cevabını kitapta evet diye yorumlamış ama ben cevabını bulamadım. Belki yeniden iyi biri olmak mümkün değildir ama eski benliğini köşeye atıp, seninle savaştım ve seni yendim demek yeni bir başlangıçtır.
·
102 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.