'Bengidönüş' öğretisi, yani sınır tanımadan sonsuza dek her şeyin durmadan yok olup yeniden doğması'! Nietzsche, Ecce Homo'da', 'Bengidönüş' düşüncesini (Gedanke) böyle tanımlar... Yine Ecce Homo'da, Zerdüşt Böyle Buyurdu'nun ana düşünü'nün (Grundkonzeption), 'Bengidönüş' düşüncesi olduğunu bildirir ve onun 'erişilebilecek o en yüksek olumlama ilkesi' olduğunu söyler. Bu öğreti, Nietzsche'nin, 'varlık' kavramını kökünden yadsıya rak, onun yerine 'oluş'u koyduğu temel koyucu argümanının bir çıkarsama sıdır. 'Oluş'tur (Werden) yok olup yeniden doğma'yı imleyen, 'varlık' (Sein) değil! Nietzsche için varlık adına bir tek şey vardır, o da oluş-halinde olan'dır (Werdende). Nietzsche gibi söylersek, 'Bengidönüş'ü olanaklı kılan, 'oluş'a 'evet' deyiş'tir...