Önce size minikce içimdeki Gorkiyi anlatayım; Gorki benim için çok değer verdiğim ve anlamı bende bir hayli önemli olan yazardır. Sanırım 12-14 yaşlarındaydım teyzemin elime ilk tutuşturduğu kitap Gorki'nin " Ana" kitabıydı. Geçenlerde tekrar bu kitabını okumaya başladığımda içimde ki Gorki yeniden ateşlendi. Şunu da okuyayım bunu da okuyayım derken ertelemeye devam ediyordum ki bu eseri elime almama vesile olan " hayat arkadaşım" oldu. Sanırım Gorki benim yolumun en güzel baharı. Bana vesile olan iki mükemmel insanın hayatıma kattığı iki büyük eser. Gelelim Ekmeğimi Kazanırken özetine ; Karakterimiz Aleksey’in çalışma süreçlerinde başına gelen yolcukları dinliyoruz. Burjuva halkını, sosyalistliği, hatta kıyısından köşesinden kapitalizmi görüyoruz. Aleksey en alt tabakadakilerin yanında çalışarak, bu işlerde edindiği izlenimleri çok keskin bir şekilde nakşediyor. Tabi bunda Gorki'nin de büyük izi var. Bana göre edebiyatın ressamı Gorkidir. Okurken sanki bir resim sergisinde geziyormuşçasına yaşıyorsunuz olayları. Neyse devam edelim. Aleksey'in zorlukları tatbikîde kendisinden değil; insanlar ve onların beyinlerinde canlandırdıkları Tanrılar yüzündendi. Herkesin kendine göre Tanrısı vardır, ve insanlar o Tanrıları alt sınıftaki insanların üzerinde kullanırlar. Ezildiğini ve her girdiği işte dayak yemesini kendi yüzümde hissettim. Yetmedi büyükannesi ve büyükbabasında bile gerekli ilgiyi ve sevgiyi göremeyip hor kullanıldı küçük Alekseyimiz. Kitabının altıncı bölümünden sonra Aleksey artık romanlara, edebiyata ilgi duymaya başlıyor. Bana kalırsa bu eserin en büyük yanı, hayatının mahvolduğunu gören insanların kitaplarla nasıl düzeleceğini ve fikirlerinin bir duvar gibi nasıl sağlam olacağını öğrenebilmesi. Aleksey gittikçe daha çok dünyanın sonsuzluğunu, kitaplardan öğrenmişti. Bizler gibi yaşamayan diğer ülkeleri ve birçok güzel kitaplarla tanışmamıza vesile olmuş. Sonlara doğru Gorki mükemmel bir alıntıyla kitabı özetliyor. #127451234 Saklanarak yaşadığımız bu hayatı, kitapların penceresinden görüyoruz. Okula hiç gitmeyen ve eser boyu buna çok özendiğini gördüğümüz Aleksey bu insanları anlaması çok yıllarını almış olacaktı ki ruhu bitap düşmüş, insanlara karşı inancını yitirmiş olur. Ama mutlu olacağı inancını kaybetmez. Kader, neşeye engel değildi. Ve yolunu bulmuştu, Aleksey Maksimoviç Peşkov. Herşeyi geride bırakarak okumak için "Kazan" şehrine gider.

Ekmeğimi KazanırkenMaksim Gorki · İlya Yayınları · 20126,7bin okunma

·

154 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

tuğba aydın