Əslində roman postmoderin nümunəsi kimi elə də pis deyil... Sadəcə əvvəldən tanıdığımız müqəddəs dərəcəyə belə çatdırdığımız toxunulmaz obrazlar var ki məncə onlar elə olduğu kimi qalsa daha yaxşı olar. Hansı ki onları sadəcə olduqları kimi və biraz da şişirdilmiş şəkildə qəbul etsək də sonuçda qəbul edilib və yaddaşa o cür hopub. Bütün eyhamları dağıdan yenidən yeni mif ərsəyə gətirilən bu əsər təsəvvürdə çox dərinlik, hətta şübhə belə yaradır... Amma yenə də çox marağlı və düşündürücü bir qədər də şablondan kənardır, bu cəhətdən bəyəndim.