Ah Zehra! Ah Mürşit Efendi! Diyerek okudum satırları. Hayat böyledir işte. Sen iyi olayım, herkesi mutlu edeyim, dersin ama insanlar seni kullanır hem de acımasızca mesajını aldığım bu kitabı büyük bir hüzünle okudum. Müthiş keyif aldım. İnsan bazen yakınında olan olayları göremeyebiliyor. Rüyalarını yaşadığını sanarken bir kabusa uyanabiliyor. İşte Mürşit Efendi de tam böyle bir hayatın ortasında bir baba. Ne acı son.
