Son yılların en çok ses getiren bilimkurgu eserlerinden biri olan(sadece bilimkurgu demek bu metne haksızlık olur aslında) “ Ve İşte Zaman Savaşını Böyle Kaybedersin”, zamanda yolculuk kavramına benzerine rastlamadığım bir yaklaşımla beni büyüledi.
Ödüllü yazarlar Amal El-Mohtar ve Max Gladstone’un yarattığı bu evrende birbirine rakip iki zaman ajanı, komuta edildikleri sistemler tarafından tarihin akışını kendi çıkarlarına göre değiştirirlerken önce birbirlerinin dehalarına saygı duyan bir restleşme, sonrasında aralarında yakalandıkları uyumun cezbiyle mektuplaşmaya başlarlar.
“Ölen bir gezegenin külleri üzerinde Kırmızı, bir mektup buluyor: Okumadan önce yak. İmza: Mavi.”
Evrendeki en tehlikeli bu iki zaman ajanının yolu işte böyle kesişiyor.
Bu iletişim, sadece
zaman-mekan kuramına başka bir boyut kazandırmakla kalmaz. Her ikisinin de sahip olduğu zeka, estetik, sanat, okuma tutkusu, hayatı anlayış ve kavrayış noktalarındaki ortaklık onları birbirine sarsılmaz bir güvenle yaklaştırır.
Tıpkı ipek olmasının yanıltıcılığını barındıran çelikten daha güçlü örümcek ağları gibi…
Kâh Nazi Almanyası’nda kâh büyük Londra yangınında kâh uzayın bilinmeyen bir gezegeninde zamanda sıçramalarla okuduğumuz metin Kırmızı ve Mavi’nin birbirlerine yazdıkları mektuplardan ve hikayenin akışını anlatan üçüncü bir ağızdan oluşuyor.
#cobcernedthirdpeople
Zaman lifleri arasındaki bu tehlikeli süreci oldukça lirik bir anlatım üslubuyla, melodiler, şiirler, unutulmaz pasajlardan yansıyan anektodlarla besleyen iki yazarın okurları için sürprizleri burada da bitmiyor. Kırmızı ve maviyi skalasında dişil-eril renk olarak kodlayan güruhu ve okurunu ters köşeye yatırarak kurgudaki karakterlerin ikisinin de kadın olduğunu öğrendiğimiz yerde başka bir aydınlanmaya geçiş yapmış oluyoruz.
Ve İşte Zaman Savaşını Böyle Kaybedersin” zaman ve uzamın zehirli sarmaşığından zihin ve algısını kurtaran her birey için Zümrüd-ü Anka niteliğinde… 
Ve İşte Zaman Savaşını Böyle Kaybedersin
·
112 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.