𝕆 𝕜𝕒𝕕𝕒𝕣 𝕔𝕒𝕟ı 𝕪𝕒𝕟ı𝕪𝕠𝕣𝕕𝕦 𝕜𝕚 𝕒𝕘𝕝𝕒𝕪𝕒𝕞𝕒𝕕ı. 𝔸𝕞𝕒 𝕓𝕚𝕝𝕚𝕣𝕤𝕚𝕟, 𝕜𝕒𝕝𝕡 𝕜ı𝕣ı𝕝𝕤𝕒 𝕕𝕒 𝕒𝕥𝕞𝕒𝕪𝕒 𝕕𝕖𝕧𝕒𝕞 𝕖𝕕𝕖𝕣. "Kızarmış Yeşil Domatesler", sınavıma az kaldığı için elimde sürüklenen ama size bunu asla tavsiye etmeyeceğim bir kitap. İncelememe nereden başlayacağımı bilemiyorum öyle ortadan daldım farkındayım kusura bakmayın. Öncelikle, bu kitap neden bilinmiyor! Annem yıllar önce izlediği ve çok sevdiği aynı adda bir film olduğunu söylediğinde ona bakayım derken keşfettiğim bir kitap oldu kendileri. Pegasus ne zaman basmış bilmiyorum ama artık reklamı hiç yapılmayan, öylece bir köşede unutulmaya terk edilmiş bir kitap. Günümüzde çıksa çok daha fazla okunup tanınacağını düşündüğüm bir kitap. Size şöyle diyeyim "Yeşilin Kızı Anne" seviyesinde tatlı, sıcak ve samimi bir anlatım; "Bülbülü Öldürmek" seviyesinde de verdiği mesajlarla insanı sıkmayan ama içine işleyen iğneleyici bir kurgu. Hatta Harper Lee kitap için yorum bile yapmış. Ve kitapta doğru bulduğum her türlü toplumsal eleştiri var. Yazar kitap boyunca başta kadın hakları olmak üzere insan haklarını savunmuş. Ama bunu yaparken ders veriyormuş gibi değil, açık seçik fakat oldukça da sevimli. Irkçılığa karşı durmuş, toplumun zayıf olarak görülen tüm kesimlerine kitapta yer vermiş. En başta dediğim kısma dönecek olursam size biraz konusundan da bahsedebilirim. Bence okuması kolay olmayan bir kitaptı. Geriye dönüşleri çok fazlaydı. Kısa bölümler ve her bölümde karakter ve zaman değiştirmeler sizi zorlayabilir. Şahsen okuma sürem uzadığı için beni zorladı. Ve bir geçmişte bir yakın zamanda geçen iki ayrı hikayede karakterler ve olayların devamı da farklı. Bu sırada şunuda belirteyim ki karakterlerin hepsi de o kadar sevimli ve güzeldi ki… Asıl hikaye örgüsü geçmişte yaşanıyor. İki kadının sıkı dostluğu ve çevreleri konu ediliyor. Bu kadınlardan Ruth oldukça güzel bir hanımken Idgie ise erkek gibi giyinmesi ve koca yüreğiyle ön planda. Yaşadıkları küçük kasaba ve Whistle Stop adındaki kafelerinde yaşananları okuyoruz. Kitap bir kısımdan sonra oldukça geniş bir karakter kadrosuna da sahip. Ve onların sıradan ama günümüze oldukça uzak sakin ve samimi yaşantılarını okuyoruz. Türkiye’deki eski mahalle kültürüne yakın bir oluşum var. Ayrıca Dereotlu Turşu Kulübü gibi harika bir kulüp bile var. Ve bu kafede "kızarmış yeşil domatesler" menünün seçkin lezzetlerinden. Ama tabii onların hikayesi bununla sınırlı değil ve okudukça derinleşiyor. Yazar size bilgileri yavaş yavaş veriyor. Geçmişten haberdar olmamızı sağlayansa kayınvalidesini huzurevinde ziyarete gidip sevimli Bayan Threadgoode ile tanışan Evelyn. Bayan Threadgoode, Idgie ile aynı ailede yaşamış ve şu an da hayat dolu bir kadın. Arada geçmiş ile şimdiyi karıştırsa da anlattıkları Evelyn’in merakını cezbediyor. Dolayısıyla bizimkini de. Her karakterin ayrı ayrı hikayesi var, Evelyn’i de yavaş yavaş tanıyoruz. Ama sanırım en sevdiğim kısım bu kasabada yaşayan Bayan Weems’in çıkarttığı gazete. Bayan Threadgoode anlattıkça arada birer sayfalık bu samimi gazeteleri okumak çok hoştu. Bir evin çatısına düşen göktaşı, Bay Weems’in durmadan şikayet edilmesi, kafe ile ilgili haberler… Bir nevi günümüzün tek taraflı Whatsapp’ı ve mesajları yazan da mahallenin dedikoducu teyzesi. Neyse daha ne anlatabilirim bilmiyorum. Alın okuyun. Anlaşılabilmesi adına 15-16 yaş üstüne daha fazla tavsiye etmekle beraber kesin bir yaş sınırı olduğunu düşünmüyorum. Cüretkar ve haklı tavrıyla Fannie Flagg’in yazımını ve değindiği konuları seveceğinize eminim. Bu sıralar okuma güçlüğü yaşıyorsanız tavsiye etmem çünkü odaklanarak okuyun isterim. Gençlik kitabı değil, aşk kitabı değil, hangi kategoriye alınır bilmiyorum ama bitirdiğinizde boşu boşuna okumuş olmayacağınızı düşünüyorum…

Kızarmış Yeşil DomateslerFannie Flagg · Pegasus Yayınları · 201553 okunma

·

220 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sude Özer