Robert Langdon, çözmen gereken birkaç mesele var. Zaman olarak kısa ama içerik bakımından uzunn bir yolculuğun başlangıçı ;1300 Yılının 7 Nisan gecesi... Başladık 7 Nisan gecesi Dante ile kutsal yolculuğa, 14 Nisan'a kadar durmadık. Önce Cehennem ile başlayan yolculuğumuzun akabininde Araf geldi ve en son kurtuluş olarak adlandırılan “Cennet” kısmı. Yalnız değildik o yolda, rehberlerimiz vardı. Rehberler demişken, Cehennem ve Araf'ta Vergilius vardı, Cennet yolculuğunda Beatrice vardı. Yürüdük, dağlar aştık, nehirler geçtik, yorulduk sonunda amaca vardık.“Düşlemin gücü burada tükendi ; artık isteğimi, istencimi dengeli bir çark gibi döndürüyordu,güneşi yıldızları döndüren sevgi.” Kitabın tamamına genel hatlarıyla ilgili bilgi birikimim böyle aktarabilirim incelemeye. Daha da detaya inelim, bölüm bölüm inceleyelim. 1. Bölüm: Cehennem “Yaşam yolumuzun ortasında karanlık bir ormanda buldum kendimi, çünkü doğru yol yitmişti. Ah, içimdeki korkuyu tazeleyen, balta girmemiş o sarp, güçlü ormanı anlatabilmek ne zor.” ( Cehennem / Birinci Kanto) Diye giriş yapıyor Dante Alighieri. Ne deseniz var. Varoluşun temelinde yatan en büyük soru, “ Bu hayatta benim amacım ne?” “Sonum ne?” “Nereye gidiyorum?” “Ummayın sakın gökyüzünü görmeyi, öbür yakaya, sonsuz karanlıklar, sıcaklar, buzlar diyarına götürmeye geliyorum sizi” (sf 51) Net bir tasviri yapılamayan Cehennem’in ürkütücülüğü sarıyor dizeler ile birlikte. Tüyler ürpertiyor, tüm hücrelere kadar derin bir işleyiş. “Aydınlıklar dünyasına dönmek için, rehberimle yeraltı geçidine daldık, mola vermeyi aklımızdan bile geçirmeden, o önde ben peşinde yukarılara tırmandık sonunda yuvarlak bir delikten gökyüzünün taşıdığı güzel nesnelere baktık; buradan dışarı çıktık, görmek için yıldızları.” Dedi ve Cehennem yolculuğunu bitirdi. Burda yıldızlar sözcüğü güzel nesneler olarak kullanılmıştır, bir nevi aydınlık yeryüzü. 2. Bölüm: Araf Cehennem'den çıkış ve Cennet'e geçiş bölümü, yani köprü görevini üstlenen bölüm :Araf. “Hadi yürü, önce bir saz dola şu adamın beline sonra da yüzünü yıka iyice, temizlensin kirleri.” dedi ve yürüdük aydınlığa yani Cennet'e doğru. Kurtuluşa ermenin yolu buydu, kimi yerde zorlansak kimi yerde yüzümüze vurulan satırlardaki acı gerçekleri görsek bile. “Bu kutsal mı kutsal sudan, yeni yapraklara bürünmüş taze bir fidan gibi canlanıp da, arınmış olarak eski yerime vardığımda, çıkmaya hazırdım artık yıldızlara” (sf539) 3.Bölüm : Cennet Son bölüme gelmiş bulunmaktayız. Nihai amaç olarak gösterilen ve istenilen Cennet bölümünde çarpıcı dizeler mevcut. Örneğin Adem ve Havva hakkındaki dizeler, daha doğrusu bakış açısı farklı pencereden bakmama yardımcı oldu. Ayrıca geçen dini mitler ve düşünceler not alınacak türden. “Ey ölümlülerin anlamsız tasası, kanatlarını böyle aşağıda çırptıran düşünceler ne denli hatalı! Kimi hukuk, kimi tıp peşinde koşar, kimi umudunu papazlığa bağlar, kimi zorbalıkla, yalan dolanla hüküm sürer, kimi çalıp çırpar, kimi alıp satar, kimi şehvet batağına saplanıp vakit yitirir, kimi de miskinlik ederken, bütün bunlardan arınmış ben, Beatrice ile birlikte gökyüzünde idim ve sevgi ile ağırlanmakta idim.” (Cennet Onbirinci Kanto) Harika dizeler. Gerek verdiği mesajlar gerek edebi şekli ile mest ediyor. Buna istinaden okurken asla sıkılacağınızı düşünmüyorum. Geçmiş zamana ışık tutan, geleceğe şekil veren, İtalya'n edebiyatının en büyük temel kaynağı olan bu eseri okurken; birçok dini mitlere, alegorilere, sanattan felsefeye, eğitimden düşünceye birçok şeye ulaşabilirsiniz. Düşündürücü, bilgilendirici bu şaheseri okumanızı tavsiye ederim. Keyifli okumalar dilerim. Son olarak kitab hakkındaki görüşlerim benim içtimai, tasavvufi görüşümü sergilemiyor. Dine dayalı görüşlerimi düşüncelerimi kitapta geçen düşüncelerle karşılaştırdım ama asla İncelemeye yansıtmadım. Çünkü incelemeyi okuyan birine kendi görüşlerimi dayatmaktansa kitabın içeriğini gözler önüne sermek çok daha doğru olduğunu düşündüm. Buraya kadar okuyup geldiğiniz için teşekkür ederim. Kitapla kalın. “Belli ki, daha sıkı bir elekten geçirmek gerekiyor seni; okunu böyle bir hedefe kim yöneltti, bunu söylemen gerekli.” Dedim ki: “Felsefenin gerekçelerine, buraya inen yetke eklenince böyle bir sevgi işledi iliklerime: çünkü, benliğimiz kavrar kavramaz bu güzelliği tutuşur içimizde sevgisi ve ne denli kusursuzsa, o denli yoğun olur ateşi. Bu nedenle, başka bir yere değil, bereketi ile ışınlarını kendi dışında bile iyiliğe dönüştüren bu töze yönelmeli sevgi ile, bu kanıtın dayandığı gerçeği gören herkesin düşüncesi.” (sf 744 Oğlak Klasikleri)

İlahi KomedyaDante Alighieri · Oğlak Yayıncılık · 20205,6bin okunma

··

1 artı 1'leme

·

8bin görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Uğur