Son Veda
Artık özlemiyorum seni, nefretim de yok. Aslında her şey sen olmaktan çıktı. Sen koca bir hiçliğe gömülürken, ben her şeyimi kaybettim. Özlediğim artık sen değilsin, ben kendimi özlüyorum. Kaybettiğim artık sen değilsin, ben gittikçe kayboluyorum. İnan her şey senden çıktı. Konunun artık seninle bir alakası bile kalmadı. Ben, kendimi yollarda, hiç gitmediğim yerlerde arıyorum. Duygularımı yitirdim bir de. Bak bunu söylemeyi unuttum. Çığlık çığlığa kalıp ciğerlerim patlarcasına haykırmak istiyorum. Yeter demek istiyorum. Çünkü kendimi özlüyorum. O kızı özlüyorum. Eski beni, o ay'ı... Artık parlamıyorum eskisi gibi, neşe saçamıyorum. Mutluluk duyamıyorum. Hissedemiyorum hiçbir duyguyu, hissi. Senden sonra her şeye sahip oldum. Mükemmelleşti tüm hayatım. Ama bilhassa mükemmelleşmenin yanında, oldukça robotlaştım. Korku duymuyorum hiçbir şeyden, endişelenmiyorum. Acıyı hissedemiyorum, mutlu da olamıyorum. Ben hiçbir şey hissedemiyorum. O kadar sahte ki gözyaşlarım, denize değse tuzunu kurutur. İnsan bir şeye geç kalınca, geri kalan hiçbir şeye yetişmek istemezmiş demiş bir yazar. İliklerime kadar yaşadım bu durumu. Seni affediyorum, ama seni affetmem başka konulara çekilmesin. Bedel arzumu yitirmedim henüz. Sen, bana yaşattığın ne varsa yaşamadan ölmeyeceksin. Ben hakkımı helal etsem bile yaptığın yanına kar gelmeyecek.. Öyle yürekten biliyorum ki bunu, içim çok rahat. Yaşattığını yaşamadan keyif süremeyeceksin. Her neyse, eserinle gurur duy diyeceğim ama sen de bir deri bir kemik kalmışsın. Mahvolmuş gözüküyorsun. Ben gidiyorum iki ay sonra, daha en başında kuş olup uçmak isterken, kök saldığım bu köyden gidiyorum artık. Senden uzak her yere, sessizliğe. Evlenirsen, mutluluklar dilerim. Evlenmezsen, o kafayla zaten anca kendin gibi biri bulacağını temenni ederim. Hoça kal.
·
104 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.