Harika bir kitap okudum, çok beğendim, birbirinden güzel öğütler, sözler, anekdotlar bulunan, manevi duyguların ağırlıkta olduğu, sevgi, saygı, yardımlaşma, huzur, iyilik, merhamet, dostluk temelli birbirinden farklı 7 kısa öykünün bulunduğu bu güzel kitabı bi solukta okuduğumu belirtmek isterim, çok güzel bir başyapıt, mutlaka okumanızı tavsiye ederim. SPOİLER İÇEREBİLİR... Kitaba adını veren ilk öyküde, fakir bir ailenin soğuk kış gecelerinde üşümemek için palto almak istemesi ile başlıyor, evin beyinin paltoya parası yetişmeyince eve eli boş dönerken yolda çıplak bir adama rastlayıp, önce üzerindeki ince ceketi ona verip karnını doyuruyor, sonra da bu adama sevgi gösterip iyilik yaparak iş veriyor, kendisine iş verilen bu adam da aradan geçen zamanda kendisinin neden o gün çıplak ve yalnız başına sokakta kaldığını hatırlıyor ve başından geçen olayları tek tek anlatıyor, tek kelimeyle mükemmel bir başyapıt... 2. öykü olan İnsana Ne Kadar Toprak Lazım adlı öyküde, insanların var olanla yetinmeyip, açgözlülüğe yenik düşmesini ve bunun sonucunda her canlı gibi olağan sonucuna katlanacağını anlatıyor, tam bir başyapıt, çok beğendim. 3. öyküde bir kralın "en önemli iş", "en önemli kişi" ve "en önemli zaman"ın ne olduğunu bulmak istemesi ile bilge kişinin yanına gittiği zaman ona yardım ederek bu üç sorunun cevabını anlıyor, çok beğendim. 4. öyküde bir adada yaşayan 3 ihtiyar ve denizde yolculuk yapmakta olan bir gemideki insanların bu 3 ihtiyar adamdan bahsettiği ve onlarla karşılaştığı, biraz fazla fantastik ögelere başvurulan, dini duygulara yer verilen bu öyküyü diğer öyküler kadar başarılı bulmadım. 5. öykü olan Tanrı Gerçeği Bilir ise tam bir başyapıt, okurken "Shawshank Redemption" izler gibiydim, çok benzer bir olayı konu alıyor, orda da haksız yere hapse giren ve hapis hayatına alışan bir adam vardı... Bir tüccarın, eşinin gitme demesine rağmen panayıra gidip para kazanmak istemesi ve sonrasında bir yanlış anlaşılma ile tüccarın kendisini hapiste bulması ve 26 yıl hapiste kalarak kendini artık ordaki hayata zihnen ve manevi olarak adamasını, affediciliği ve kin gütmemeyi anlattığı bu güzel öyküyü çok beğendim. 6. öykü olan Mum'da ise zengin bir tarla sahibinin, tarlasında çalışan insanları kötü koşullarda hatta bayram tatilinde bile çalıştırmasını ve bunca kötülüğe rağmen çalışanlarından birinin ona karşı herhangi bir kötü söz söylememesine hatta buna şaşırmasını anlattığı, kötülüğe karşı kötülükle cevap verilmemesini anlatıyor... Günümüzde de var hala böyle patronlar ne yazık ki ve Lev Tolstoy ise bu romanı 2 yüzyıl önce yazmış, bu öyküyü de çok beğendim. 7. öykü olan Çocuk Aklı, çok kısa olsa da bir hiç uğruna tartışılan kişiye kin gütmemeyi ve hatta tartışmaya konu olan olayın çabucak etkisini yitireceğini, içinde iyilik duygusu barındırılırsa tekrar çocuklar gibi şen olunacağını anlatıyor, gayet güzeldi.

İnsan Ne ile Yaşar?Lev Tolstoy · Say Yayınları · 2018190,9bin okunma

·

80 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.