Osmanlı Aşığı Mütevazi İnsan Zenci Musa
“Allah var, Allah bizimle ise gam yok, keder yok, hüzün yok. İçimde bir ümit kırıntısı var, her daim ışıldar. Çok şükür... Buna da şükür...”
Tarihin bazı dönemlerinde öyle insanlar vardır ki yaptıklarıyla, söyledikleriyle ve yürekleriyle insanların içlerine işlerler ve tarih sahnesinde yerlerini alıp usta şairlerin şiirlerine bile konu olabilirler. İşte Kuşçubaşı Eşref Bey’in emireri Zenci Musa da böyle biriydi. Eser, meraklıları için oldukça farklı bir hikayeyi, kendine has bir biçimde aktarıyor.
OKUR HİKAYEYE ORTAK OLUYOR
Eser daha ilk sayfalarından itibaren okuyucuyu içine çekerken İsmail Bilgin’in akıcı üslubu ve edebi tarzı sayesinde hikâyeye ortak olmamızı sağlıyor. Aslen Sudanlı olan ve Girit’te bir Türk mahallesinde başlayan Zenci Musa’nın hayatı Trablusgarb’tan Balkanlar’a, Yemen çöllerinden Anadolu’ya ve en son İstanbul’da Kurtuluş Savaşı’na destek olurken hastalığı nedeniyle inzivaya çekildiği Özbekler tekkesine kadar uzanıyor.
Zenci Musa, Teşkilat-ı Mahsusa Reisi olan Kuşçubaşı Eşref Bey ile Libya çöllerinde İtalyanlara karşı gösterilen mücadele sırasında tanışmış, savaşta gösterdiği başarılardan sonra Eşref Bey’in sağ kolu olmuş ve o günden sonra her görevde komutanının yanında yer almıştır. Öyle ki Balkan Harbi sırasında Edirne’nin geri alındığı savaşta Zenci Musa ön saflarda savaşmış, devletin ve milletin nerede ihtiyacı varsa Musa orada olmaya gayret göstermiştir. Romanda Zenci Musa’yı bazen komutanı Kuşçubaşı Eşref ile gizli bir görev için Arap çöllerinde 300 bin altını Yemen’e ulaştırmaya çalışırken bazen Karaköy limanında hamallık yaparken bazen de İstiklal Harbi için Anadolu’ya silah kaçırılmasına yardım ederken buluyoruz. 
İsmail Bilgin
·
102 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.