Maddenin Son Yapıtaşları (En Küçükleri Arayış Serüveni),Gerard't Hooft, Hayallerimi var eden eser, Bu kitap hakkında yaklaşık bin kelimelik bir inceleme yazmıştım ama maalesef kaydedemediğim için kendisini kaybettik. Bu kitabı hayallerimin mimarı olarak tanımlamamın sebebi aslında çok küçük bir çocukken okumuş olmam ve o zamandan sonra hayatımın her üzüntülü mutlu ve sıkıştığım anımda elime alıp okuduğum ve bir bilim kitabı olarak beni geliştirmeye anlamaya zorlayan tek kitap Bir uyarıda bulunmalıyım bu kitap bilim severler için değil fizikçiler için yazılmıştır. Kitabı anladığınız son sayfa 100. sayfadır eğer fizikçi değilseniz o sayfadan sonra sizin için her şey masal ne diyor bu adama dönüyor yıllar içinde bu kitabı anlamak için fizikçi oldum desem yalan olmaz bu kitabı anlamamış 10 yaşında bir çocuktum ve seni yenicem fizik diyerek o günden sonra fizikçi olma hayali kurmaya fizikle ilgili bir yandan okuyup bir yandan yazmaya başladım ve fizikçi olma yolundaki en büyük adımım akademiye girişim İstanbul Üniversitesi fizik Bölümü ile oldu. Bu güne kadar bu kitabı okuduktan sonra özellikle şunu söyleyebilirim ki popüler bilimi hiç sevmem çünkü ben popüler bilim kitaplarını okduğumda bilimle ilgili bir şey okuduğum hissini yaşamıyorum eskiden de yaşamazdım. Bu hayatta beni geliştiren şeyler her zaman özellikle bilimde anlamadıklarım oldu anladığım şeyler benim hayatımda hiçbir etki göstermedi. Çocuklara o yüzden savunduğum şey her zaman bu olacak eğer bir çocuğa hayal koymasını istiyorsan onu zorlamalıyız anlamadığım bir kitap beni fizikçi olma yoluna anlamaya çalışama eylemine sürükledi. O günden sonra defalarca okuduğum bu kitap ve belki de tek amacım seni anlayacağım olan kitap benim için bir mertebeydi şunu söylemeliyim 10 sene oldu ama hala anlayamadığım bir çok nokta var ve fark ettim ki o noktaları kitabın yazarı da anlamamış. Bilimin en sevdiğim yönü de bu oldu ne kadar çok bilirsen bil ne kadar çok okursan oku sana her zaman anlayamadığın sınır noktaları çiziyor ben de onu düşünmeye gece gündüz devam ediyorum. Gerçekten bir elektron aynı anda her yerde nasıl olabiliyor sorusunu 10 yaşındayken 10 sene sonra anlayacağımı düşünüyordum aradan 10 sene geçti. Aynı şeyleri defalarca okudum nasıl olduğunu çok iyi anlayabiliyorum ama ne olduğunu anlamıyorum bir elin aynı anda hem sağ hem sol olma fikri zihnim de hala netlik kazanmış değil.. Fikirlerimin dünyasında dolanırken yine aynı zihnimde bahçesinde elma ağaçları olan kulübemde şunu sordum bir kediye yaşıyorsan şayet kovalarken bir ağaçtan düşen elmayı sırları ile, o anda dalgalanıyor her yer uyanıyorum ve sisyfos söylemi aklıma geliyor."İşte yine ağaçlar, sertliklerini biliyorum, işte su, tadını duyuyorum. Otların ve yıldızların bu kokuları, gece, yüreğin rahata erdiği kimi akşamlar; erkinliğini ve güçlerini duyduğum bu dünyayı nasıl yadsıyabilirim? Yine de bu yeryüzünün bütün bilimi beni bu dünyanın benim olduğuna inandırabilecek hiçbir şey vermeyecek. Onu bana anlatıyorsunuz, bana onu sınıflandırmasını öğretiyorsunuz. Yasalarını sayıyorsunuz; ben de bilme susuzluğum içinde bunların doğru olduklarım kabul ediyorum. Mekanizmasını tanıtlıyorsunuz, umudum büyüyor. Sonunda bu sihirli ve karmakarışık evrenin atoma, atomun da elektrona indirgendiğini öğretiyorsunuz bana. Bütün bunlar güzel, gerisini de anlatmanızı bekliyorum. Ama siz bana elektronların bir çekirdek çevresinde toplandıkları görünmez bir gezegenler takımından söz ediyorsunuz. Bu dünyayı bana bir imgeyle açıklıyorsunuz. O zaman dönüp dolaşıp şiire geldiğinizi anlıyorum; hiçbir zaman bilemeyeceğim." Her şey bir rüya mı değil mi 10 yıllık bu maceranın ilk sorusu 10 yıl sonra ne olur orasını bir şeytan bilir Laplace'ın.

Maddenin Son YapıtaşlarıGerard't Hooft · Alfa Yayınları · 202083 okunma

··

848 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Furkan