Julia quinn'e bridgerton serisiyle başlamıştım. Ardından Judith McNaught tan birkaç romanla devam edip Julie'nin tarzını daha çok sevdiğimi anlayıp bu romanla geri döndüm ama işin garibi şu ki bu romanda Judith esintileri aldım. *Spoiler* Ahğh romanın ortalarından sonuna kadar George beni çok diken üstünde tuttu. Hiç sevmem korku filmi gibi böyle olayları ama sonu tatlıya bağlandı. Başlangıcı çok tatlıydı Symhte-Smith konserinden Sarah yerine Anne'nin çıktığı sahneyi bridgerton serisindeki bir kitapta Penolope ve Leydi Danbury kısaca tartışmışlardı galiba yine onları görürüm diye yüreğim bi hoplamadı değil belkide sadece Leydi Whistledown'dan bi kuple görürüm umuduyla ama hayallerim yıkıldı. :( Başta Daniel'in Hugh'ı vurma sahnesini pek anlamadım. Ne alaka bu bilgiyi vermiş dedim sonra okudukça anladimki yazar öyle güzel bağlamış ki kurguyu içimden tebrikler yükseldi. Daniel'in yıllarca Ramsgatetten kaçıp kaçmanın ne demek olduğunu Anne'nin yıllarca George beni bulur mu korkusu sondaki kaçış korkusuyla o kadar örtüşüyor o kadar birbirlerini anlıyorlardıki yazarın bu duygu ve duyguyu anlatmadaki becerisi beni kendine hayran bıraktırdı. Danielide alnından öpmek istiyorum bugün bile bakire olmadığı anlaşılınca babasının kapısının önüne bırakılan insanlar varken taa o zamanlarda Daniel'in Anne'yi kınamadan, anlayıp dinlemesi ve buna rağmen evlenmesi. Asıl önemli olanın sevdiğin insanı her haliyle kabul etmenin gençlik hatalarıyla, iyi huylarıyla, kötü huylarıyla benimsemenin ne demek olduğunu gösterdi kitapta Daniel. Ne yaşarsa yaşasın acısını kendi acısı olarak bilip Anne'ye kol kanat gerdi. Kitapta Harriet, Elizabeth ve Frances'i çok sevdim heleki Harriet'in tiyatro yazılarına çok güldüm. Ama Frances'i daha çok sevdim Anne evden gittiğinde hüngür hüngür ağlayıp Daniel'e sarıldığında içim gitti. Ohh bee Anne'de yalnız değilmiş onunda bir ailesi varmış dedim. Hugh, Marcus ve Daniel'in işbirliğide gözümü yaşarttı doğrusu ama Hugh'ın bana attırdığı kahkahalardan yaşardı daha doğrusu. ;) Kitabı sevdim ben, ne kadar kitaba başladığımda bridgertonları yazarken ki tarzı, üslubu görmek istesem de yazarda, kendini tekrarlamamasını sevdim. Sadece o gerim gerim gerildiğim anları atarsak beğendiğimide söyleyebilirim.

Beni Öptüğün GeceJulia Quinn · Epsilon Yayınevi · 2015220 okunma

·

174 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özge Yalçın