Kitap ilk çıktığında biraz beklemiştim, sonra baskısı kalmadı. Bir yıl boyunca telefonumda almam gerekenler listesinin başında durdu. Dün bir oturuşta bitirdim. Etkisinden hâlâ kurtulamadım. Sayfalarca not aldım. Okurken kahkaha attım, ağladım. Kendimi onun muazzam sofralarında hayal ettim, çırağı olduğumu düşündüm. Aziz Nesin, Can Yücel ve İhsan Yüce bu ülkede en çok saygı duyduğum, hayran olduğum, keşke tanıyabilseydim dediğim üç insan. 《☆☆☆》 Dünden beri düşünüyorum. Binlerce kitap okudum. Yüzlerce biyografi okudum. Hayatımı etkileyen birkaç biyografi vardır. Robespierre, Jack London, W. Churchill vb. İhsan Yüce maalesef bu ülkede değeri kitleler tarafından hiç anlaşılamamış ender bir yetenekti. Onu anlatacak kelimeler kifayetsiz kalır. O yüzden Erhan Tuncer mükemmel bir iş yapmış bu kitabı yazarak. Teşekkürü bir borç bilirim. Yıllarca filmlerini izledikten sonra notlar alırdım. Onu anlatan her yazıyı takip ederdim ki; çok da yoktur. Salacak ile Kuzguncuk arası yürüdüğüm de hep aklıma İhsan baba ile Can Baba gelirdi. 《☆☆☆》 Küçük yaşlarda başlayan hayat mücadelesi hayallerinin peşinden koşarken bitti. İnsanlığı sömüren sisteme her zaman başkaldırdı. Hayat felsefesine hayranım. Bilgiye aç, çok okuyan, çok düşünen, yardımsever, bilgisini ve tecrübesini paylaşmaktan çekinmeyen, kızını çok seven, kalabalık sofraları eksik olmayan bir bilge adamdı. Onun sofralarında kimler olmazdı ki; "Can Yücel, Münir Özkul, Tuncel Kurtiz, Vedat Günyol, Nesimi Çimen, Mazlum Çimen, Osman Şahin, Tarık Akan, Kemal Sunal, Aytaç Arman ve niceleri. 《☆☆☆》 Ah be onun sofrasında otursak bize Anadolu'yu anlatsa, mitoloji ve tarih dersi verse. Neleri feda etmezdim. Can Yücel onun cenazesinde şöyle demişti: "İnsan arkadaşını gömer mi yahu!" İşte İhsan baba ölümüyle öyle büyük bir boşluk bıraktı ki yeri hâlâ doldurulumadı...

Gül Gibi Zabıta Dururken Kızını Çöpçüye Veren AdamErhan Tuncer · Nemesis Yayınları · 2020101 okunma

·

272 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Murattgenstein