Çehov'un mekan tasvirlerinde; kendisinin rehberliği eşliğinde bizi bir gezintiye çıkarıyormuş gibi hissedersiniz. Karakterleri analiz ederken ise; mizahi bir üslupla da ele aldığı gözlemlerini okuyucunun sıkılmasına yer vermeden anlatmayı becerebilen nadir yazarlardan. Karakterleri iyice tanıyıp ruh hallerine yönelik bilgi edindikten sonra diyaloglarını dinlemek aşırı zevkli bir hal alıyor. Tıpkı bir yazara hayranlığının artması ile kitabını eline alırkenki yükselen heyecan gibi. Yaşarken hiç dikkat etmeyeceğimiz detayları ve hikayenin akışını etkileyecek olan olayları aynı özenle aktarıyor. En acıklı olayları sıradan bir şey anlatıyormuş gibi yalın bir dille anlatması da okuyucuyu etkileme kaygısından uzak olduğunu gösteriyor. Bu sevdiğim bir özelliktir. Yani bir olayı abarta abarta ısıta ısıta anlatıp bakın burda üzülmeniz gerek hadi kahrolun diyen yazarlardan değil. Okuyucunun ne hissedeceğini okuyucuya bırakıyor Çehov. Hiç bir şeyi uzatmıyor. Tek bir kelime ne eksik ne fazla. İnsanların tekdüze yaşamı üzerine bir sorgulama niteliğinde olan felsefi düşüncelerini kitabın içine öyle güzel serpiştirmiş ve öyle bir yalınlıkla aktarmış ki felsefeyi sevmeyen biri bile sıkılmadan okuyup anlar.

Altıncı KoğuşAnton Çehov · Adam Yayınları · 198269,6bin okunma

·

82 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.